ଯହିଂ ନ ପଶଇଟି ରାତ୍ର ଦିନ।

ଯିବା ବହନ ସଖି ହୁଅ ସଜ

ହରେ ରାମ କୃଷ୍ଣ ଯହିଂରେ ବୀଜ।

ସଖି ଗୋ ! ଚାଲ ନିତ୍ୟ ଦେଖିବା

ନୀଳାଦ୍ରୀ ରୂପ ଦର୍ଶନ କରିବା।

।୧।

ଚାରି ପାରୁଶେ ଚାରି ସେରୋବର

ଚାରି ବେଦଙ୍କର ତହିଂରେ ଘର

ଚାରି ଦ୍ୱାର ମିଶିଣ ଏକ ଦ୍ୱାର।

ପଛିମ ଦ୍ୱାରୁଂ ଝରୁଅଛି ନୀର।

ସଖି ଗୋ ! ନିତ୍ୟ ରାହାସ ସ୍ଥଳୁ

ନିତ୍ୟ ରୂପ ଦେଖିବାଟି ସେଠାରୁ।

।୨।

ପୁରୁଷ ଅଙ୍ଗ ତହିଂ ଦେଖା ନାହିଂ

ଗୋପିକା ଅଙ୍ଗ ଗୋପାଳଙ୍କ ଦେହୀ।

ଚଉଷଠୀ ସସ୍ର ନାୟେକା ୟେଟି

ତ୍ରିପୁରା ଯେ ଜଗି ଅଛନ୍ତି ଘାଟୀ।

ସଖି ଗୋ ତହିଂ ମଧ୍ୟରେ ବାଟ

ଯୋଗ ମାୟାଙ୍କର ଓଲଟ ଘାଟ।

।୩।

ଶେଷଦେବଙ୍କର ମଉଳି ତହିଂ

ଅଶେଷ ନୀଳା ଯେ ଭଦେ ସେଠାଇଂ।

କୋଟି କୋଟି ବିଷ୍ଣୁ ଯହିଂରୁ ଜାତ

ସହସ୍ରେ ଫଣୀ ମଉଳୀ ପ୍ରକଟ।

ସଖି ଗୋ ! ନାହିଂଟି ରାତ୍ର ଦିନ

ଚାଲ ତାହାଙ୍କୁ କରିବା ଦର୍ଶନ।

।୪।

ବ୍ରହ୍ମ ଗାୟତିରୀ ପାବଚ୍ଛ ହୋଇ

ବେଦ ଜଣାଣ କରୁଅଛି ଯହିଂ।

ବେଦ ନାଶନ ବଟ ସେହି ଠାବେ

ବେଦ ଉତୁପତି ପ୍ରଳୟ ଭବେ।

ସଖି ଗୋ ଅଣ ଉଦୟ ତହିଂ

ଅହର୍ନିଶି ବଂଶୀ ଧୂନି ଶୁଭଇ।

।୫।

ଅଷ୍ଟ ସାଧନା ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗର ଜ୍ୟୋତି

ଅଷ୍ଟ ଭେଦରେ ଅଷ୍ଟ ସଖି ଥିତି।

ତାହା ତହିଂରେ ଅଛି ସିଂହାସନ

ବତିଶ ଲୀଳା ଯଉଂଠାରୁ ଜନ୍ମ।

ସଖି ଗୋ ! ଲୟେ କରିଣ ଦେଖ

ଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଲେ ନାହିଂ ଦୁଃଖ ସୁଖ।

।୬।

ଦ୍ୱାଦଶ ଅକ୍ଷର ଜାତ ସେଠାଇଂ

ରାଧାକୃଷ୍ଣଙ୍କର ଲୀଳାର ଭୁଇଂ।

ତ୍ରିୟ ରାଧାକୁ ପଞ୍ଚ କୃଷ୍ଣ ମେଳ

ଚାରି ଯୁଗ ତହିଂ ହୋଇଛି ଠୁଳ।

ସଖି ଗୋ ! ଲକ୍ଷ୍ୟ ଦେବାକୁ ନାହିଂ

ଅଶେଷ ଲୀଳାର ଗୋଲୋକ ଭୁଇଂ।

।୭।

ପ୍ରଥମ ଦଳ ଉପମାଟି ଯେତେ

ଦୁତୀଅ ଦଳ ତହିଂର ସଙ୍ଗତେ।

ତୃତୀୟ ଦଳ ତ୍ରିବିଧ ବୀଜଟି

ହରେ ରାମକୃଷ୍ଣ ଯୋଗ ସିଦ୍ଧିଟି।

ସଖି ଗୋ ! ହ୍ଳୀ ବୋଲିଣ ଯେହୁ

ହରାଦି ଅକ୍ଷରେ ଅଟଇ ସେହୁ।

।୮।

ପ୍ରଥମ ତ୍ରିବିଧ ରୂପ କମଳ

ଚତୁରାଙ୍ଗ ଧୁନି ତହିଂ ଉପର।

ସେହି ଦ୍ୱାରେ ରାଧା ବୋଲିଣ ରହି

କୋଟି ଚନ୍ଦ୍ରରୂପ ସମ ନୋହଇ।

ସଖି ଗୋ ! ତ୍ରିୟରୂପ ସେଠାରେ

ତ୍ରିଭଙ୍ଗୀ ଭଙ୍ଗିମା ଯୋଗ ପୀଠରେ।

।୯।

କୋଟି ଗଙ୍ଗା ସିନ୍ଧୁସାର ଲହଡ଼ି

ନୀଳା ନିଗମ ସେ ଅଛଇ ବେଢ଼ି

ଚତୁର୍ଧା ରୂପ ୟେକ ଶ୍ୱରୀ ତହିଂ

ଅଧେ ଅଣ୍ଡିର ସେ ଅର୍ଧେକ ମାଇ।

ସଖି ଗୋ ! ନିତ୍ୟ ରତି ସେଠାରେ

ରାଧା ଉଦେ ହୋଇଅଛି କମଳେ।

।୧୦।

ନିତ୍ୟ ରାଧିକା ବୋଲି ତାର ନାମ

କୋଟି କୋଟି ରୂପ ନୋହଇ କ୍ଷେମ।

ସେହି ରାଧା ଅଙ୍ଗୁ ସକଳ ଜାତ

ବିଷ୍ଣୁ ମହିମା ଅତି ଗୁଢ଼ତତ୍ତ୍ୱ।

ସଖି ଗୋ ! ଲକ୍ଷ୍ୟ ଦେବାକୁ ନାହିଂ

ଅରୂପାନନ୍ଦ ରାଧା ଅଙ୍ଗ ସେହି।

।୧୧।

ସେହି ରାଧାଟି ସେ ସଚରାଚର

ଉଦେ ହୋଇଅଛି ଯୋଗ ସଙ୍ଗର।

ସେହି କଳାଟି ଦେବୀ ଦେବ ହର

କୋଟି କୋଟି ଦେବ ତହୁଂ ବାହାର।

ସଖି ଗୋ ! କିରଣ ରୂପା ଚୁଡ଼ି

ହରି ହର ପାରବତୀଙ୍କି ବେଢ଼ି।

।୧୨।

ସ୍ନେହ ଅଭାବୁଂ ଦୁର୍ଗାଙ୍କ ଜନମ

ପାର୍ବତୀ ବୋଲି ତାର ହେଲା ନାମ।

ତହିଂରୁ ଅନେକ ହୋଇଲେ ଜାତ

ଅଷ୍ଟଚଣ୍ଡୀ ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗରୁ ସଂଦ୍ଭୁତ

ସଖି ଗୋ ! ନିତ୍ୟ ରାଧିକା ସେହି

ବହନ ଯିବା ଚାଲ ପ୍ରାଣସହୀ।

।୧୩।

ରାଧା କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଲମ୍ପଟ ଭୂଇଂ

ତା ତହୁଂ ଆଭା ଖସିଣ ପଡ଼ଇ।

ସେହି ଆଭାଟି ଗୋଲକ ମଣ୍ଡଳୀ

ଦ୍ୱିତୀୟେ ରାଧା କୃଷ୍ଣଙ୍କର କେଳି।

ସଖି ଗୋ ! ତହିଂ ବିଘ୍ନଟି ନାହିଂ

ଅବିଦ୍ୟାରୁ ଜାତ ହୋଇଲାକ ସେହି।

।୧୪।

ରାଧା କୃଷ୍ଣଙ୍କର ନିତ୍ୟ ବସାଣ

କୋଟି କୋଟି ବିଷ୍ଣୁ ଯହିଂ ଆଶ୍ରମ।

ଶେଷ ଦେବଙ୍କର ମଉଳି ପର

ବିଜେ କରିଛନ୍ତି ଅଶେଷ ହର।

ସଖି ଗୋ ! ବଳଭଦ୍ର ମୂରତି

ପ୍ରେମରୂପା ଅଙ୍ଗ ଅପୂର୍ବ ଜୋତି।

।୧୫।

ଲଳିତା ବିଶାଖା ଚନ୍ଦ୍ରମା ସଖି

ଆଦି ମହିମା ଚତୁରଙ୍ଗ ରୂପୀ।

ମୁଖ ପଙ୍କଜରୁ ରସ ଗଳିଲା

ପ୍ରେମରୂପା ବୋଲି ନାମ ବହିଲା।

ସଖି ଗୋ ! ସେହି ରସଟି କ୍ଷୀର

ମନ୍ଥିବାରୁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ହେଲେ ବାହାର।

।୧୬।

ସେ ପୁଣି ଅବତାରକୁ ଧଇଲେ

ବିଷ୍ଣୁଙ୍କୁ ସେହି ଆଦି ସ୍ଥାନ କଲେ।

ଚାରି ଦିଗରେ ଚାରି ନାମ ତାର

ବତିଶ ମାତ୍ରା ହୋଇଲା ବାହାର।

ସଖି ଗୋ। ନିରାକାର ଭିଆଣ

ସେହି ରସହୁଂ ହୋଏ ଆଦିସ୍ଥାନ।

।୧୭।

ତା ତହୁଂ ପୁଣି ଯୋଗ ନିଦ୍ରା ହେଲେ

ଚାରି ମୁରତି ଏକାଙ୍ଗ ହୋଇଲେ।

ବତିଶ ଲୀଳା ଅବତାର ଘେନି

ରାଧା କୃଷ୍ଣ ହୋଇଲେକ ମୁର୍ଧୁନି।

ସଖି ଗୋ ! ଷୋଳ କଳାରୁ ଏକ

ଦ୍ୱାପରେ ହୋଇଲେ ଜଗୁ ନାୟେକ।

।୧୮।

ଶଇଳ ପଦ୍ମ ଅଭିଳାଷ ଘେନି

ରାଧା କୃଷ୍ଣ ରୂପ ହୋଇଲେ ପୁଣି।

ସେହି ରୂପ ଗୋଟି ସଚରାଚର

ହରେ ରାମକୃଷ୍ଣ ବୃନ୍ଦାବନର।

ସଖି ଗୋ ! ଖେଡ଼ି ଲାଗନ୍ତି ଦେଖ

ଦାସ ଅଚ୍ୟୁତର ତହିଂରେ ସୁଖ।

।୧୯।

ଗୋଲାହାଟ ଓଲଟ କୁଞ୍ଜ ଯହିଂ

ଓଲଟ ପାଲଟ ଯୁଗଳ ଦେହୀ।

ଷୋଳକଳାରେ ହୋଇ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

ରାଧା ଅଙ୍ଗରେ ଶ୍ରୀ କୃଷ୍ଣ ଚରଣ।

ସଖି ଗୋ! ବେନି ମୂରତି ୟେକ

ଶବଦ ଫେରୁ ଅଛି ଅତିରେକ।

।୧।

ରାଧା କଟି ପରେ କୃଷ୍ଣ ବସିଛି

ଅଷ୍ଟାଦଶ ଚିହ୍ନ ତହିଂ ଲୁଚିଛି।

ଚନ୍ଦ୍ରିକା ଗୋପ୍ୟାନ ହୋଇଛି ତହିଂ

ଅବନା ଅକ୍ଷର ବୋଲିଟି ସେହି।

ସଖି ଗୋ! ଷୋଳ ଡ଼ମ୍ବରୁଠାରେ

ଶ୍ରୀ କୃଷ୍ଣ ଚରଣ ରାଧା ମୁଖରେ।

।୨।

କଳାମେଘେ ଭାନୁ ପ୍ରାୟେକ ଦିଶି

ଜଳ ଭିତରେ କି ଲୁଚିଛି ଶଶି।

କୋଟି କୋଟି ରୂପ ନୋହେ ତୁଳନା

ବିସ୍ମରିଣ ଦିବା ନିଶି ଭାବନା।

ସଖି ଗୋ! ବାରି ନ ପାରେ କେହୁ

ନିତ୍ୟଗୋଲକ ରୂପେ ଥିତ ସେହୁ।

।୩।

ରାଧା ଅଙ୍ଗରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ମିଶିଛି

ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ କଳାରୁ ରସ ଗଳୁଛି।

ସେହୁ ରସେ ରସିତ ଗୋପୀଜନ

ସୁଧାନିଧି ମକରନ୍ଦ ତା ନାମ।

ସଖି ଗୋ ! ସେହି ରସେ ରସିବା

ପୁନରପି ଏ ଦେହ ନ ପାଇବା।

।୪।

ପଞ୍ଚମ ଅଙ୍ଗ ଯେ ପଞ୍ଚମ ଧ୍ୱନି

ଛଡ଼ ଚକ୍ର ଛଡ଼ ଦ୍ୱାରକୁ ଘେନି।

ସହସ୍ର ପାଖୁଡ଼ା ପଦ୍ମରେ ଥିତି

ଦୁଇ ପାଖୁଡ଼ାରେ କଉଂ ମୁରତି।

ସଖି ଗୋ! ଭେଦି ପଶିବା ଚାଲ

ନିତ୍ୟ ରାଧାଙ୍କର ଯହିଂରେ ଖେଳ।

।୫।

ଚକ୍ର ଆକାରେ ସେ ପଦ୍ମର ବର୍ଣ୍ଣ

ନୀଳ ମେଘରେଟି ବିଦୁ ଯେସନ।

ଦ୍ୱାଦଶ ଅଙ୍ଗୁଳ ଖେତ କମଳ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କଣ୍ଠରେ ତାହାର ଥଳ।

ସଖି ଗୋ! ରାଧା ହୃଦେ ଲାଗିଛି

ଶ୍ୱେତ ଗଙ୍ଗାଧର ବହି ପଡୁଛି।

।୬।

ପାଦ ବୋଲି କରି ଯାହାକୁ କହି

ଅନନ୍ତ ବୋଲି ଅନ୍ତ ନାହିଂ ତହିଂ।

ଅଣ ଅକ୍ଷର ଆଦି ଶକ୍ତି ହୋଇ

ସେହି ସ୍ଥାନରୁ ଏମାନ ହୁଅଇ।

ସଖି ଗୋ! ଅଣ ଉଦିଅ ସ୍ଥାନ

ସହସ୍ରଧାର ବୋଲି ସୁଦ୍ରଶେନ।

।୭।

ଢାଙ୍କି ରହିଅଛି ବେଦ ଉପରେ

ରାଧା ମୁଖ କୃଷ୍ଣ ପାଦ ପଦ୍ମରେ।

କୋଟି କୋଟି ଯୁଗ ପଲକ ଯହିଂ

ରାତ୍ର ଦିବା ତହିଂ ବାରଣ ନାହିଂ।

ସଖି ଗୋ! ସେହି ରସେ ବୁଡ଼ିବା

ଉଠ ପ୍ରାଣସଖି ବହନ ଯିବା।

।୮।

ଦେହ ନୋହଇ ଅଦେହଟି ଜାଣ

ମକରନ୍ଦ ଜଣାଉଛି ପ୍ରଣାମ।

ଶୁକ ସନକାଦି ସକଳ ମୁନି

ଧ୍ୟାନ କରିଣ ବସିଛନ୍ତିପୁଣି।

ସଖି ଗୋ! ଧୁନି ଜାଳିଣ ଦେଖ

ଅପୂର୍ବ ସୋରୂପ ଜଗୁନାଏକ।

।୯।

ଷୋଳ ଅକ୍ଷର ବସିଅଛି ତହିଂ

ବତିଶ ଅକ୍ଷର କମଳ ହୋଇ।

ପଚାଶ ଅକ୍ଷର ଲୀଳାର ସ୍ଥାନ

ଚଉଷଠୀରେ ରାଧାଙ୍କ ବିଶ୍ରାମ।

ସଖି ଗୋ। ତହିଂ ପଦ୍ମ ଫୁଟିଛି

ପାଖୁଡ଼ାରୁ ରସ ଗଳି ପଡୁଛି।

।୧୦।

ସହସ୍ର ଦଳ ପଦ୍ମ ତାକୁ କହି

ସେହି ପଦ୍ମରେ ଖେଳୁ ଅଛି ରହି।

ଛଡ଼ଚକ୍ର ସହ ପଦ୍ମ ବେହାର

ଦ୍ୱାଦଶ ଚକା ମଣ୍ଡଳ ଆକାର।

ସଖି ଗୋ ! ବୟାଳୋଇରେ ଦେଖ

ଲେଖା ନୁହଇ ପୁରୁଷ ଅଲେଖ।

।୧୧।

ଅରୁଣ ବର୍ଣ୍ଣ କିଶୋରୀ ସେ ଜାଣ

ରାଧା ଶରୀର ସେ ଅଟେ ପ୍ରମାଣ।

ନୀଳବର୍ଣ୍ଣ ୟେକ ତହିଂ ମିଶିଛି

ନବୀନ କିଶୋର ରୂପ ସାଜିଛି।

ସଖି ଗୋ ! ନବ ଯୁବା ସେ ତରୁ

ନବୀନା ରାଧା ଉଦୟ ମଣ୍ଡଳୁ।

।୧୨।

ଚାଲ ବହନ ହୋଇ କରିଯିବା

ୟେହେର୍ଣ୍ଣେ ରୂପ ଦ୍ରଶନ କରିବା।

ଭେଦି ପାଖୁଡ଼ା ଦେଖିବା ଗୋ ସହୀ

ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତ ଆଶା ସେହିଠାଇଂ।

ସଖି ଗୋ ପଦ୍ମ ପ୍ରକାଶେ ଜୋତି

ହ୍ଲୀଂ ଶ୍ଲୀଂ କ୍ଲୀଂ ବର୍ଣ୍ଣରେ ଥିତି।

।୧୩।

ତହିଂପରେ ଥିତି ପ୍ରଥମ ଦଳ

ଦୃଶଇଟି ତାର ବର୍ଣ୍ଣ ଶୁକଳ।

ଓଂ କାର ଅକ୍ଷର ବସିଛି ତହିଂ

ନିତ୍ୟ ରାହାସର ଗୋଲୋକ ଭୁଇଂ।

ସଖି ଗୋ ! ସେହି ବର୍ଣ୍ଣୁଂ ଛରୁଛି

ସହସ୍ରେ ଚନ୍ଦ୍ର କି ଉଦେ ହୋଇଛି।

।୧୪।

ଆନ ପାଖୁଡ଼ା ନୀଳ ବର୍ଣ୍ଣ ଦ୍ୱଶେ

ଶ୍ଲୀଂ ଅକ୍ଷର ତଥିପରେ ବସେ।

ହରେ ରାମ କୃଷ୍ଣ ଭଜନ ତହିଂ

ହରି ହର ଧୁନି ତହିଂ ଶୁଭଇ।

ସଖି ଗୋ ! ତାର ଉପାମା ନାହିଂ

ଦଶ ଅବତାର ଶରଣ ଯହିଂ।

।୧୫।

ତ୍ରିୟ ପାଖୁଡ଼ାରେ ରୂପ ତିନି ହିଂ

ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ରୁପ ଏକତ୍ୱ ତହିଂ।

ହ୍ଲୀଂ କ୍ଲୀଂ ଅକ୍ଷର ସୋରୁପ ସେ

ଅଲେଖ ଲେଖି ନୋହଇଟି ଲେଶେ।

ସଖି ଗୋ! ଭେଦି ରହିଛି ସେହୁ

କୋଟ କୋଟି ଧୁନି ଉଦିଏ ତହୁଂ।

।୧୬।

ଚାରି ପାଖୁଡ଼ା ଚତୁରଙ୍ଗ ଧ୍ୱନି

ଋକ ସାମ ଯକୁ ଅଥର୍ବ ଘେନି।

ତହିଂ ମଝାରେଣ ଯେ ସିଂଘାସନ

ସିଦ୍ଧିରସ୍ତୁ ଚାରି ଅକ୍ଷର ନାମ।

ସଖି ଗୋ! ନୀଳା ଲାଗିଛି ତହିଂ।

।୧୭।

ପଞ୍ଚମ ପାଖୁଡ଼ା ଶିଶୁ ବେଦର

ଅଠର ଅକ୍ଷର ତହିଂ ବସଇ।

ଆରକ୍ତ ବର୍ଣ୍ଣ ସେ ପାଖୁଡ଼ା ଜାଣ

ସେଠାବେ ଖେଳା କରେ ସୁଦ୍ରଶେନ।

ସଖି ଗୋ! ସୁଧା ବହି ପଡୁଛି

ରାଧା ଶରୀରେ କହ୍ନାଇ ଲୁଚିଛି।

।୧୮।

ପ୍ରେମସିନ୍ଧୁ ଉଛକଇ ସେଠାଇଂ

ଭଗତଙ୍କର ସେ ଧନ ଅଟଇ।

ସେହି କଳାରୁ ହିଂ ସକଳ ଜାତ

ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତ ସେହିଠାରେ ଭୃତ୍ୟ।

ସଖି ଗୋ ! ଚାଲ ଲୀଳା ଦେଖିବା

ନିତ୍ୟ ରାହାସ ଦ୍ରଶନ କରିବା।

।୧୯।

କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଉପରେ ସେ ଥାନ

ଅଭୟ ମୁରୁତି ଯହିଂ ବିଶ୍ରାମ।

ଶବ୍ଦ ଫୁରୁଛି ଅଶେଷମ ଯହିଂ

ରାଧା କୁଚ ପରେ ଅନନ୍ତ ଦେହୀ।

ସଖି ଗୋ ! ନାହିଂ ତା ସମକଛ

ଅଶେଷ ଲୀଳା ରଞ୍ଚନା ପ୍ରତ୍ୟଛ।

।୧।

ରାଧାକୁ ବେଢ଼ି ରହିଅଛି ଜୋତି

ସହସ୍ର ଦଳ ପଦ୍ମ ଆକାରଟି।

ଜୋତିରେ ଜୋତି ମିଶିଅଛି ତହିଂ

ଅଭୟ ପଞ୍ଜର ଅରୁପା ଦେହୀ।

ସଖି ଗୋ କେହି କଳପ ତରୁ

ଅନନ୍ତ ଜିଭା ଅଣାକାରଠାରୁ।

।୨।

ଯଉଂଠାରେ ରାଧା ଅଙ୍ଗ ଏକତ୍ୱ

ସହସ୍ର ଜୋତି ତହିଂରେ ଗୁପତ।

ପାଖୁଡ଼ାମାନଙ୍କ ମହିମା ଯେତେ

ବର୍ଣ୍ଣି ନୋହଇ ସହସ୍ର କଳପେ

ସଖି ଗୋ! ଶବ୍ଦ ଫେରୁଛି ତହିଂ

କୋଟି କୋଟି ଯୁଗ ନିମିଷେ ଯହିଂ।

।୩।

ପ୍ରଥମ ପାଖୁଡ଼ା ରଙ୍ଗ ବର୍ଣ୍ଣ ହିଂ

ଦୁତୀଅ ତୃତୀଅ ଚାରି ଏକଇ।

ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ପାଖୁଡ଼ା ମଧ୍ୟେ ଆସ୍ଥାନ

ଦ୍ୱାଦଶ କମଳ ଏକ ଆସନ।

ସଖି ଗୋ ! ଦେଖିବା ସେହି ରୂପ

ଯହିଂ ନିବସନ୍ତି ଜଗୁ ନାୟେକ।

।୪।

ପଦ୍ମ ଫୁଟି ଅଛି ମୁଖରେ ରହି

ମୁଖକୁ ମୁଖ ଚୁମ୍ବୁଛନ୍ତି ତହିଂ।

ସୁଧାରସ ଖାଇ ହେବା ମୁକତ

ସହସ୍ର ଜନ୍ମର ପାତେକ ହତ।

ସଖି ଗୋ। ନିତ୍ୟ ଗହାସ ଏହି

ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତ ଦିନ ନ ସରଇ।

।୫।

ପାଖୁଡ଼ା ବେଢ଼ି ଅଛି ଚାରି କୋଣ

ମଝାରେ ଅନନ୍ତ କରେ ଭ୍ରମଣ।

ଶୀରି ବଳଭଦ୍ର ପାରୁଶେ ଯାଇଂ

ଶେଷଦେବ ଫଣୀ ଲୀଳାର ଭୂଇଂ।

ସଖି ଗୋ ! ତହିଂ ବାରଣ ନାହିଂ

ଚାରି ବର୍ଣ୍ଣି ୟେକ ରୂପ ଦିଶଇ।

।୬।

ଦ୍ୱାଦଶ ବଇଂଶୀ ଏକଇ ମେଳ।

ମୁଖେ ବଇଂଶୀ ଚୁମ୍ବୁଥାନ୍ତି ଥାଇ

ଟୋପି ଟୋପି ସୁଧା ପଡୁଛି ବହି।

ସଖି ଗୋ! ବ୍ରହ୍ମ ଗାୟିତ୍ରୀ ଯହିଂ

ପାବଚ୍ଛ ହୋଇ ରହିଣ ଅଛଇ।

।୭।

ଚବିଶ ଅକ୍ଷର ବ୍ରହ୍ମ ଗାୟତ୍ରୀ

ଓଳଟ ପାବଚ୍ଛ ଉପରେ ଥିତି।

ଚାରି କୋଣେ ଚାରି ଶାଖା ପ୍ରକାଶେ

ଅଜପା ମଣ୍ଡଳ ତହିଂରେ ଦିଶେ।

ସଖି ଗୋ! ଚଉବନ ଅକ୍ଷର

ବାରମାତ୍ରା ଘେନିଅଛି ବେଦର।

।୮।

ଅର୍ଧ ଅଙ୍ଗେ ଷୋଳ ନାୟେକା ଜାଣ

ବତିଶ ନାୟେକା ହୋଇ ଭିଆଣ।

ଚଉଷଠୀ କଳାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

କଳା ଦେହରୁଇ ସେ ରଙ୍ଗମାନ।

ସଖି ଗୋ ! ଆଉ ମହିମା ନାହିଂ

ଅଗାଧ ଖୀର ସୋମୋଦ୍ରଟି ସେହି।

।୯।

ଷୋଳ ସସ୍ର ପୋଈ ଛନ୍ତି ଯେ ରହି

ଷୋଳ ସସ୍ର ଦେବକନ୍ୟାଙ୍କ ଦେହୀ।

ବତିଶ ସହସ୍ର ଠିକରେ ଜାଣ

ତ୍ରିପୁରା ଘେନି ଅଛନ୍ତି ଖଟିଣ।

ସଖି ଗୋ ! ଆଉ ବତିଶ ସସ୍ର

କେଶ୍ୱର ବାହାରେ ଏହାଙ୍କ ବାସ।

।୧୦।

ପୁରୁଷ ଶ୍ୱରୀ ତହିଂ ଦେଖା ନାହିଂ

ସବୁ ଗୋପିକାୟେ ଅଙ୍ଗଟି ସେହି।

ରାଧାକୃଷ୍ଣଙ୍କର ଲମ୍ପଟ ଥାନ

କୋଟି କୋଟି ରୁପ ଯହିଂରୁ ଜନ୍ମ।

ସଖି ଗୋ! ନୀଳ ମାଧେବ ମୂର୍ତ୍ତି

ବାଳ ଗୋପାଳ ଯେ ବେଢ଼ି ଅଛନ୍ତି।

।୧୧।

ନବୀନ ମାଧେବ ସେ ବଂଶୀଧାରୀ

ତାଳ ମୃଦଙ୍ଗ କରେ ଛନ୍ତି ଧରି

କିଣି କିଣି ବଂଶୀ ଧୁନି ସେଠାବେ

ଗୋପୀନାଥଙ୍କୁ ଦେଖିବା ସ୍ୱଭାବେ।

ସଖି ଗୋ ! ପରାପରଟି ନାହିଂ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ରାହାସ ଦେଖିବ ସେଠାଇଂ।

।୧୨।

ଉଦେ ହୋଇଅଛି ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଜହ୍ନ

ଚଉପାଶେ ଗୋପୀଙ୍କର ଆଶ୍ରମ।

ଗଙ୍ଗା ଜମୁନା ସୋରସତୀ ଧାରେ

ଯାଇ ପଡୁଅଛି ରାଧା କୁଚରେ।

ସଖି ଗୋ! କୃଷ୍ଣ ଲୁଚିଛି ତହିଂ

ସୁଧାରସ ତହିଂ ଦ୍ରବିଣ ଥାଇ।

।୧୩।

କୋଟି କୋଟି ଦେବ ତହିଂରୁ ଜାତ

ବିମ୍ବଳା ସହିତେ ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ରୂପ।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସୋରସତୀ ତହୁଂ ଜନମ

ଗଉରୀ ଚରଣ ଆଦି ଉପାମ।

ସଖି ଗୋ! ନିତ୍ୟ ସ୍ଥଳର କଥା

ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତି ପାତିଅଛି ମଥା।

।୧୪।

କୋଟି କୋଟି ବିଷ୍ଣୁଛନ୍ତି ଦୁଆରେ

ନିତ୍ୟ ରାହାସ ଲୀଳା ଅବତାରେ।

ରାଧା କୃଷ୍ଣଙ୍କର ୟେକଇ ସ୍ଥାନ

କୋଟି କୋଟି ବିଷ୍ଣୁ ଯହିଂରୁ ଜନ୍ମ।

ସଖି ଗୋ! ପାଦ ପଦ୍ମେ ଖଟିବା

ରାଧା ଅଙ୍ଗରୁ ଅମୃତ ପିଇବା।

।୧୫।

ନାନା ଲୀଳା ଖେଳା ଉଦୟେ ତହିଂ

ଏଥିରୁ ଅଧିକ ଆସଇ ନାହିଂ।

ପଞ୍ଚୁ ସଖାଙ୍କର ରାହାସ ବିଧି

ଅଷ୍ଟ ନାୟେକ ସେ ଯହିଂରେ ସିଦ୍ଧି।

ସଖି ଗୋ! ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ମହିଂମା

କହିଲେ ନାହିଂ ଆଉ ସରିସମା।

।୧୬।

ବଟ ପୁଟରେ ଅନନ୍ତ ପ୍ରକାଶ

ବଟ ବେଢ଼ି ଲୀଳା ନତ୍ୟ ରାହାସ।

ନିଗମ ସୁବୁଧି ରୂପକୁ ଧ୍ୟାୟି

କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ମୂଳ ସେ ଅଟଇଂ।

ସଖି ଗୋ! ସେହିଠାବୁ ଛରୁଛି

ଶୂନ୍ୟରେ ବେଦୀ ଗୁପତେ ରହିଛି।

।୧୭।

ଦ୍ୱାଦଶ ଯୋଜନ ବେଦୀ ବିଥାର

ଚାରିକୋଣେ ଚାରି ବଟ ଯାହାର।

ହୀରା ନୀଳା ଆଦି ବୈଡୁର୍ଯ୍ୟ କାମ

ଅଷ୍ଟନିଧିରେ ହୋୟେ ପରଂଧାମ।

ସଖି ଗୋ! ସୋଅର୍ଣ୍ଣର ପ୍ରାଙ୍ଗଣ

ମାଣିକର ଜୋତି ତହିଂ ଯତନ।

।୧୮।

ଏମନ୍ତ ହୋଇଣ ସେ ସିଂହାସନ

ହ୍ଲୀଂ ଶ୍ଲୀଂ କ୍ଲୀଂ ହୋୟେ ଘଟଣ।

ଅକାର ମକାର ଅଂକାର ଘେନି

ହଂ କ୍ଷଂ ବୋଲି କରନ୍ତି ଧୁନି।

ସଖି ଗୋ! ତହିଂ ଧୁନି ଫୁରୁଛି

ଏକା ସୂତ୍ରରେ ଶବଦ ଛରୁଛି।

।୧୯।

ସବୁ ଗୋପିକା ଏକ ମେଳ ହେଲେ

ନିତ୍ୟ ରାହାସ ରସରେ ରସିଲେ।

ବଟ ପୁଟ ଶିଖେ ରାଧା ଚରଣ

ପାମର ଅଚ୍ୟୁତି ପଶେ ଶରଣ।

ସଖି ଗୋ! ଏହି ରସରେ ରସ

ସୁଧାରସ ପିଇ କଳୁଷ ନାଶ।

।୨୦।

ଇତିଶ୍ରୀ ନିତ୍ୟରାସ ଚତୁର୍ଥ ଅଧ୍ୟାୟଃ।

କହେ ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ ଦୁତୀକି ଚାହିଁ

ଦେଖିଲି ସ୍ୱପନ ଆଜ ଗୋ ମୁହିଂ।

ଦୂତୀ ଗୋ! କୃଷ୍ଣ ନବୀନ ରୂପ

କେଳି କରୁଛନ୍ତି ଜଗୁ ନାୟେକ।

।୧।

ଖଟିଛନ୍ତି ସର୍ବ ଗୋପିକା ମାନ

କ୍ଷଣ କ୍ଷଣକେ ହ୍ୱନ୍ତି ଅଚେତନ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଖୋବେ ମୃଚ୍ଛାଗତ ସେ

ଖଟଣି କରି ଅଛନ୍ତି ହରଷେ।

।୨।

ଗୁପତ ଯମୂନା ଯାଉଛି ବହିଂ

ଗୋପୀ ଜନଙ୍କର ରାହାସ ତହିଂ।

ଦୂତୀ ଗୋ ! ଗଲା ଅଇଲା ନାଇଂ

ଗୋପ୍ୟାନ ଥାନଟି ଅଗମ୍ୟ ଭୂଇଂ।

।୩।

ଘନ ଘନ କରି ବାଉଛି ବେଣୁ

ଘାରି ହୋଇଲାଣି ମୋହୋର ତନୁ

ଦୂତୀ ଗୋ! ଘଟେ ଘଟେ ପୂରିଛି

ଘନ ଶ୍ୟାମଳିୟା ନନ୍ଦର ବଛି।

।୪।

ଉଦେ ହୋଇଛି କି ପୂର୍ଣ୍ଣିମେ ଜହ୍ନ

ଉଆଂସ ରାତିରେ ବିଦୁ ଯେସନ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଉଦେ ହୋଇଛି ରୂପ

ଉପାମା ଦେବାକୁ ନାହିଂ ନା ଏକ।

।୫।

ଚାଲ ସଖି ଆମ୍ଭେ ବହନ ଯିବା

ଚକ୍ରଧରଙ୍କୁ ଦ୍ରଶନ କରିବା।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଚିତ୍ତ କରିବା ଥିର

ଚନ୍ଦ୍ରମା ଠାବେଣ ଯେହ୍ନେ ଚକୋର।

।୬।

ଛନ୍ଦିଛନ୍ତି ପାଦ କଦମ୍ବ ମୂଳେ

ଛଛନ୍ଦ୍ରେ ମୁରଲୀ ଦେଇ ଅଧରେ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଛିଦ୍ର ନୁହଇ ତହିଂ

ଛନ୍ଦା ପାଦକୁ ଉପାମା ଯେ ନାହିଂ।

।୭।

ଯମୂନା କାଳିନ୍ଦୀ ଗୁପତ ଧାର

ଯାଉଅଛି ବହି ଚରଣ ତଳ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଯିବା ବହନ ଚାଲ

ଜୋତିରାନନ୍ଦ ହୋଇଛନ୍ତି ମେଳ।

।୮।

ଝରୁଅଛି ରସ ନାନା ପ୍ରକାର

ଝର ବହୁଅଛି ତ୍ରିବେଣୀ ଧାର।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଝୀନ ନାଳଟି ସେହି

ଝିମିଟେ ଓଲଟ ହୋଇ ବହଇ।୯।

।୯।

ନୀଳା ଲାଗିଅଛି ଅଶେଷ ହୋଇ

ନେତ୍ର ପିଛଡ଼ା ଆଉ ନ ପଡ଼ଇ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ନୀଳା ନାନା ପ୍ରକାର

ନିମିଷେକ କୋଟି ଯୁଗ ଅନ୍ତର।

।୧୦।

ଟାକି ସହିଂବା ସଖି ସେହିଠାରେ

ଟେକି ଅନନ୍ତ ଫଣି ମଣି ଦ୍ୱାରେ।

ଦୂତୀ ଗୋ ! ଟଳ ଟଳ ସେ ହୋଇ

ଟୋପି ଚନ୍ଦନ କେ ପାରିବ କହି।

।୧୧।

ଠୁଳ ଶୂନ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ ଅଛି ଆବୋରି

ଠୁଳ ବ୍ରହ୍ମ ମୟେ ୟେକତ୍ୱ କରି।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଠାବେ ଠାବେ ଦିଶୁଛି

ଠିକେ ପରାଣ ନ ପାରିଲା ମୁର୍ଚ୍ଛି।

।୧୨।

ଡୋଳା ପ୍ରତିମାକୁ ତକାଇ ଚାହିଂ

ଡୋଳାରେ ଡୋଳା ରଖିଛି ଖଞ୍ଜାଇ।

ଦୂତୀ ଗୋ ! ଡଂଶେ ସେହି ମୁରୁତି

ଡହ ଡହ କରେ ଗୋପିକା ଛାତି।

।୧୩।

ଢଳି ଢଳି କରି ନାଚନ୍ତି ହରି

ଢଳ ଢଳ ରୂପ ଏକାଙ୍ଗେ ପୂରି।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଢମ ତେଜିବା ତହିଂ

ଢଳ ଢଳ ରୂପ ବାରଣ ନାହିଂ।

।୧୪।

ଅନାହତ ଧୂନି ନାହିଂ ଶବଦେ

ଅଣ ଅକ୍ଷରେ ହୋଇଅଛି ଉଦେ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଅନାଦି ଆଦି ରୂପ

ଅଣ ଅକ୍ଷରେ ଅଶେଷ ସୋରୂପ।

।୧୫।

ତ୍ରିଗୁଣ ତ୍ରୟଧାର ବୀଜ ଧାମ

ତତ୍ତ୍ୱ କରି ସଖି ତାହାକୁ ଚିହ୍ନ।

ଦୂତୀ ଗୋ ! ତଥ୍ୟ କହିଲି ତୋତେ

ତୁ ଏବେ ଚାଲ ମୁଂ ଯିବି ସଙ୍ଗତେ।

।୧୬।

ଥୟ ହୋଉ ନାହିଂ ମୋହରି ଦେହୀ

ଥବିର ରୂପ ଏକ ରୂପ ତହିଂ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଥୟେ ହେଉତ ନାହିଂ

ଥନ ଥନ ନେତ୍ରୁ ନୀର ବହଇ।

।୧୭।

ଦିବ୍ୟରୂପ ଏ ଦିଶୁଅଛି ମୋତେ

ଦେଖିଲେ ସଖି ମୁଂ ଯିବି ପରତେ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଦୀନବନ୍ଧୁ ଯେ ସେହି

ଦିନୁଂ ଦିନ ନୂଆ ରୂପ ହୋଅଇ।

।୧୮।

ଧନ୍ୟ ବିଧାତା କରିଅଛୁ ଜନ୍ମ

ଧନ୍ୟ ସେ କଦମ୍ବ ଯମୂନା ଥାନ।

ଦୂତୀ ଗୋ ! ଧନ୍ୟ ଗୋପୀଙ୍କ ଜନ୍ମ

ଧରି ଅଧରୁ ସୁଧା କଲେ ପାନ।

।୧୯।

ନିମିଷ ଚାରିଯୁଗ ତହିଂ ଜାଣ

ନୀଳା ନିମନ୍ତେ ନାନାକାର ବର୍ଣ୍ଣ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ନୀଳା ଲାଗିଛି ତହିଂ

ନିଶି ଦିବସେ ଆଉ ଥାଏ ନାହିଂ।

।୨୦।

ପରାପର ସବୁ ଅଛି ଆବୋରି

ପରାପୁରୁଷ ଆତ୍ମା ଗୋଟି ଧରି।

ଦୂତୀ ଗୋ! ପଦ୍ମ ପାଖରେ ଧ୍ୟାନ

ପରାପରେ ଦେଖ ଏକଇ ବର୍ଣ୍ଣ।

।୨୧।

ଫୁଲମାଳାରେ ରଖ ଥାଇ ଧ୍ୟାନ

ଫୁଲ ସୋରେହା ଅଟେ ନନ୍ଦ କାହ୍ନ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଫୁଲ ଗଭା ଶ୍ୱରୀର

ଫିଟି ପଡ଼ୁ ଅଛି ଚରଣ ତଳ।

।୨୨।

ବଡ଼ ବେଶ ହୋୟେ ନନ୍ଦ କହ୍ନାଇ

ବିଚଳିତ ହେଲେ ଗୋପର ଗୋଈ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ବଡ଼ ଶୋଭା ଘେନୁଛି

ବିଦାରି ଶ୍ୱରୀରୁଂ ଆତ୍ମା ନେଉଛି।

।୨୩।

ଭାବ ବିନୋଦିଆ ଅନନ୍ତ ରୂପ

ଭାବକୁ ସିନା ସେ ୟେତେ ସୋରୁପ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଭାବେ ଭଗତ ମନ

ଭଗତ ବଛଳ ଜଗୁ ଜୀବନ।

।୨୪।

ମହିମା ଅନ୍ତ କରିବା ନୋହଇ

ମହିମାକୁ ବ୍ରହ୍ମା ନ ପାଏ ଯହିଂ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ମହିମା ମେରୁ ସେହୁ

ମହାଶୂନ୍ୟରୁ ଆଦି କଳ୍ପତରୁ।

।୨୫।

ଯାହା ନିରୁପିଲି ଆଜ ରାତ୍ରରେ

ଯୁଗଳ ରୂପ ଏକତ୍ୱ ଭାବରେ

ଦୂତୀ ଗୋ! ଯମୂନା ତଟ ସେହି

ଜକ ଜକ ଦିଶେ ଅନନ୍ତ ମଠଇ।

।୨୬।

ରଖିବା ଚିତ୍ତ ନିରବେ ସେଠାଇଂ

ରଖିବାକୁ ଥାନ ଆଉ ଯେ ନାଇଂ

ଦୂତୀ ଗୋ ! ରମ୍ଭା ତରୁଟି ଗୋପୀ

ରସିବା ବୃନ୍ଦାବନରେ ସଂଛପି।

।୨୭।

ଲାବଣ୍ୟ ରୂପ ସେ ନନ୍ଦର ସ୍ଥନୁ

ଲଏ ଅଙ୍ଗରେ ସେ ବାଆନ୍ତି ବେନୁ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଲଏ କର ମିତଣି

ଲଳିତ ରୂପ ସେହୁ ଚକ୍ରପାଣି।

।୨୮।

ବଡ଼ାଇ ସୁବେଶ ହୋୟେ କହ୍ନାଇ

ବିହ୍ୱଳିତ ହେଲୁଂ ତାହାକୁ ଚାହିଂ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ବାନା ବାନ୍ଧିଛି ତହିଂ

ବଂଶୀ ଗୋଟିକ ଅଧରେ ଲଗାଇ।

।୨୯।

ଶ୍ରୀମନ୍ତ ଶ୍ରୀଧର ଅଟନ୍ତି ହରି

ସଚରାଚର ଅଛନ୍ତି ଆବୋରି।

ଦୂତୀ ଗୋ! ଶୋଭା ପାଉଛି ଦେଖ

ସହସ୍ରେ ଚନ୍ଦ୍ର ଜୋତିରୁ ଅନେକ।

।୩୦।

ଶ୍ରୀକରେ ମୁରଲୀ ଅଧରେ ଧ୍ୟାନ

ଶୋଭା ପାଉଅଛି ଶ୍ରୀ ବୃନ୍ଦାବନ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ସଜ ହୁଅ ବହନ

ଶରଣ ମେରୁ ସେ ନନ୍ଦ ନନ୍ଦନ।

।୩୧।

ସବୁ ଗୋପୀଙ୍କର ଉଛୁକ ମନ

ସୁର ମଧୁରେ ଦେଇଛନ୍ତି ଧ୍ୟାନ।

ଦୂତୀ ଗୋ! ସର୍ବ ବିଷୟା ତେଜ

ଶରଣ ମେରୁ ପାରୁଶକୁ ହେଜ।

।୩୨।

ହ୍ଲୀଂ ଶ୍ଲୀଂ କ୍ଲୀଂ ପ୍ଲୀଂ ୟେ ଚାରି

ହରେ ରାମ କୃଷ୍ଣ ମନ୍ତ୍ର ଉଚ୍ଚାରି।

ଦୂତୀ ଗୋ! ହୃଦ ପଦ୍ମରେ ଦେଖ

ହରାଦି ଅକ୍ଷର ଜଗୁ ନାୟେକ।

।୩୩।

କ୍ଷଂ ହଂ ବୋଲି ଯଉଂ ଅକ୍ଷର

କ୍ଷମାନିଧିଙ୍କ ସେ କୋଠ ଭଣ୍ଡାର।

ଦୂତୀ ଗୋ ! କ୍ଷମାନିଧିଙ୍କ ବାସ

କ୍ଷେମେଣ ଅଚ୍ୟୁତି କରିଛି ଆଶ।

।୩୪।

ନିତ୍ୟ ଲୀଳା ଦ୍ରଶନରେ ଗୋପିକାଙ୍କ ମନ

ନବୀନ କିଶୋରୀ ରାଧା ଅଛନ୍ତି ସଙ୍ଗେଣ।

।୧।

ହୁଳହୁଳି ଧୁନି ଦେଇ ହୋଇଲେ ବାହାର

ସବୁ ଗୋପୀଙ୍କର ହାଥେ ପୁର୍ଣ୍ଣକୁମ୍ଭ ନୀର।

।୨।

ଦଧି ଯେ ଅକ୍ଷତ ଆଦି ନାନା ବର୍ଣ୍ଣ ଫୁଲ

ଘେନି କରି ସଜ ସାଜି ହୋଇଲେ ବାହାର।

।୩।

ପୀତାମ୍ବରୀ ଶାଢୀ ପିନ୍ଧି ଉପରାଣ ଦେଇ

କାଞ୍ଚଲା ଉପରେ ଚମ୍ପା ବଉଳ ଚଢ଼ାଇ।

।୪।

କର୍ପୁର କସ୍ତୁରୀ ସେ ଯେ ହୋଇଛନ୍ତି ବୋଳି

ଚମ୍ପା କଢ଼ିମାନ ତାଙ୍କ ହୃଦେ ଅଛି ପଡ଼ି।

।୫।

କେବଣ ବାଜେଣି ସେ ନେପୂର କିଙ୍କିଣି

ନାସାରେ ବସଣୀ ଶୋଭା ସିନ୍ଧୁ ଫଳ ଜିଣି।

।୬।

ଗଳାରେ କନକ ହାର ବଉଳ ମାଳତୀ

ଅର୍ଘ୍ୟ ଥାଳୀମାନ ସବୁ ହସ୍ତେ ଘେନିଛନ୍ତି।

।୭।

ଅଙ୍ଗୁଷ୍ଠିରେ ମୁଦ୍ରିମାନ ଚନ୍ଦ୍ରର କଙ୍କଣ

ବାହାରେ ବାଜେଣି ସେ ଯେ ରୁଣଝୁଣ।

।୮।

ସର୍ବ ଗୋପୀ ଏକମୁଖ ହୋଇଣ ଉଠିଲେ

ସିନ୍ଧୁଘୋଷ ଜିଣି ସର୍ବେ ହୁଳହୁଳି ଦେଲେ।

।୯।

ଉପାମା ଦେବାକୁ ଆଉ ତିନିପୁରେ ନାହିଂ

ବାହାର ହୋଇଲେ ଦେବସ୍ତିରୀ ସଜ ହୋଇ।

।୧୦।

ସର୍ବ ଗୋପୀ ମେଳ ହୋଇ ରାଧାଙ୍କୁ ବେଢ଼ିଲେ

ଶ୍ରୀ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ବନ୍ଦାଇବା ପାଇଂ ବିଜେ କଲେ।

।୧୧।

ରାଧାଙ୍କୁ ବେଢ଼ିଣଛନ୍ତି ସକଳ କାମେନୀ

ପଦ୍ମଂବନ ମଧ୍ୟରେ ଚନ୍ଦ୍ରମା ପାୟେ ଜାଣି।

।୧୨।

ନବୀନ ସେ ଗୋପୀମାନେ ନବୀନ ବସନ

ନବୀନ ବସନ୍ତ ଋତୁ ବହେ ଘନ ଘନ।

।୧୩।

ନବୀନ କୁଞ୍ଜକୁ ବିଜେ କଲେକ ବହନ

ନବୀନ ଶାମଳ ଧୂନି ନବ ଯଉବନ।

।୧୪।

ନବୀନା ରାଧିକା ସେ ଯେ ନବୀନା ଦୂତିକା

ନବୀନ କୁଞ୍ଜରେ ବେନୁ ଧରିଛି ରାଧିକା।

।୧୫।

ଥନ ଥନ ନୟନରୁ ବହୁଅଛି ପାଣି

ଥୟେ ନୋହନ୍ତି ସେ ଗୋପୀ ବଂଶୀଧ୍ୱନି ଶୁଣି।

।୧୬।

ଠୁଳ ଏକରୁଣ୍ଡ ହୋଇ ହେଲେକ ବାହାର

ଯମୂନା କୂଳରେ ଯାଇ ମିଳିଲେ ତତ୍ପର।

।୧୭।

ତ୍ରିଭଙ୍ଗିମା ଛନ୍ଦେ ଉଭା ହୋଇଛନ୍ତି ହରି

ଦେଖିକରି ଗୋପୀମାନେ ଦେଲେ ହୁଳହୁଳି।

।୧୮।

ସୁଦାମ ସୁବଳ ସେ ଯେ ଦ୍ୱାଦଶ ଗୋପାଳ

ବତ୍ରିଶ ନାୟେକା ଆଦି ଅଛନ୍ତି ସଙ୍ଗର।

।୧୯।

ସୋଅର୍ଣ୍ଣ କଟରା ମାନ ହାତରେ ସେ ଧରି

ଚନ୍ଦନ କର୍ପୁର ଚୁଆମାନ ତହିଂ ଭରି।

।୨୦।

କୁଞ୍ଜରେ ସେ ବିଜେ କରିଛନ୍ତି ଦେବ ହରି

ଆସ ଆସ ବୋଲିକରି ହାଥ ଦେଲେ ଠାରି।

।୨୧।

ବନ୍ଦାଇଣ ଗୋପୀମାନେ ହୋଇଲେକ ଭୋଳ

ଚନ୍ଦନ କର୍ପୁର ଗନ୍ଧ ଗଜେ ପୁଷ୍ପହାର।

।୨୨।

ବଉଳ କେତକୀ ସେ ଯେ ନାନା ବର୍ଣ୍ଣେ ଫୁଲ

ହାର ଘେନି ଶ୍ରୀ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ବନ୍ଦାଇବା ଚାଲ।

।୨୩।

କର୍ପୁର କସ୍ତୁରୀ କୃଷ୍ଣ ଅଙ୍ଗରେ ବୋଳିଲେ

ଭୋଳ ହୋଇ ଗୋପୀମାନେ ମୋହମାନ ହେଲେ।

।୨୪।

ଉଛୁଲିଲା ପ୍ରେମସିନ୍ଧୁ ସୁଧାରସ ଧାର

ସର୍ବ ଗୋପୀମାନେ ଯାଇ କଲେ ତାଙ୍କୁ କୋଳ।

।୨୫।

ନିତ୍ୟ ରାହାସ ମହିମା ଅମୃତ ଏ ରସ

ଭାବରେ ଭଣିଲେ ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତ ଦାସ।

।୨୬।

ରାମଚନ୍ଦ୍ରକୁ ପାରୁଶେ ବସାଇ

ନିତ୍ୟ ଗୋଲକ ରାହାସ ବୁଝାଇ।

।୧।

ବୋଲଇ ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତ ପାମର

ପରମ ବଷ୍ଟମ୍ବ ପାଦେ କିଙ୍କର।

।୨।

ପଦ୍ମ ଚରଣେ ଲଗାଇଣ ମତି

ରାମଚନ୍ଦ୍ର କହେ ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତି।

।୩।

ଶୁଣ ହୋ ରାମ ଗୋଲକ ରାହାସ

ଗୋପଲୀଳା ଯେଣୁ ହେଲା ପ୍ରକାଶ।

।୪।

ଅଷ୍ଟ ଦଳ ପରେ ଗୋଲକ ସାଇଂ

ଗୋପଲୀଳା ସୁଖ ତହିଂ ରଞ୍ଚଇ।

।୫।

ଅନନ୍ତ ଶିରେ ଗୋଲକର ଥାନ

ନିତ୍ୟ ପରେ ମହାନିତ୍ୟ ଶୋଭନ।

।୬।

ସପତ ଫଣାରେ ଶ୍ୱରୀ ଶାଇଛି

ସପ୍ତ ଆଭରଣ ହୋଇ ରହିଛି।

।୭।

ପିଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଦୁଇ ଏକ ସରି

ନବ ଲକ୍ଷ ପୃଥ୍ୱୀ ଅଛଇ ପୁରି।

।୮।

ପାଦଠାରୁଂ ମାଥ ଯାଏ ପୂରିଛି

ନିତ୍ୟ ନିତ୍ୟ ମହାନିତ୍ୟ ହୋଇଛି।

।୯।

ନିତ୍ୟ ଶିରୋମଣି ବିଳାସ ଘର

ନୀଳାମ୍ବର ବିଜେ ନୀଳଗିରିର।

।୧୦।

ପ୍ରତିରୂପ ଧରି ବିଜଏ କରି

ପଞ୍ଚାଶ କୋଟି ପୃଥ୍ୱୀ ଅଛି ପୁରି।

।୧୧।

ଶେଷ ଶିରରେ ଯେତେ ସୁଖ ଲଛି

ପୁଚ୍ଛଠାରୁ ଶିରଯାଏ ପୂରିଛି।

।୧୨।

ଶେଷ ସେ ନିତ୍ୟ ନିତ୍ୟ ରାସ ସୁଖ

ଉପାମ କହି ଦେବା ଉପଲକ୍ଷ୍ୟ।

।୧୩।

ଶେଷ ଶୋଇଅଛି ଏହି ସଂସାରେ

କାୟା ସଂସାରେ ସେହି ପରକାରେ।

।୧୪।

ପୁଚ୍ଛରେ ନୀଳାଦ୍ରୀ ଅଛଇ ଶୋଇ

ଶିରପରେ ନିତ୍ୟ ରାସ ହୋଅଇ।

।୧୫।

ମହାନିତ୍ୟ ତଥି ପରେଣ ବାସ

ନିତ୍ୟପରେ ନିତ୍ୟ ଗୋଲକ ବାସ।

।୧୬।

ମନ ଦୁଆରୀ ପାହାରୀ ଚେତନା

ମହାନିତ୍ୟ ପରେ ଉଡ଼ଇ ବାନା।

।୧୭।

ପବନ ତହିଂ ନ ପାରଇ ଭେଦି

ପଦ୍ମଚରଣୁଂ ବହେ ସୁଧାନଦୀ।

।୧୮।

କଳ୍ପବଟ ତଳେ ଲାଗିଛି ରାସ

ସର୍ବ ସଖି ବିଜୟେ ବାମ ପାଶ।

।୧୯।

ଏକ ଆସନେ ସ୍ୱୟେଂ ବିଜେ କରି

ବାମ ଜାନୁପରେ ବିଜେ କିଶୋରୀ।

।୨୦।

ପଲକେ ପଲକେ ଅଛଇ ଜଡ଼ି

ଭୁଜେ ଭୁଜ ଛନ୍ଦି ପ୍ରେମରେ ଗଡ଼ି।

।୨୧।

କୋଟି କୋଟି ଯୁଗ ନପାଇ ଲେଶ

ପଲକେ ଭଙ୍ଗ ନୋହେ କ୍ରୀଡ଼ାରସ।

।୨୨।

କୋଟି କୋଟି ରୂପ ହୋଅଇ ଜାତ

ପାଶୁ ହୋଏ ଜୋତି ଗଗନେ ଥିତ।

।୨୩।

ସେହିମତି ରୂପ ଜାତ ହୋଅଇ

ପଶଇ ମିଶଇ ଶେଷ ନୋହଇ।

।୨୪।

ମହାନିତ୍ୟ ପରେ ଅନିତ୍ୟ ସ୍ଥାନ

ଶେଷ ଶିରପରେ ହୋୟେ ଗୋପ୍ୟାନ।

।୨୫।

ପଞ୍ଚୁକୋଷ ଘେନି ରାହାସ ସ୍ଥଳୀ

ନିତ୍ୟ ଅନିତ୍ୟ ଗୋଲକ ମଣ୍ଡଳୀ।

।୨୬।

ହେତୁ କରିଥାଅ ଗୋପ ନନ୍ଦନ

ହରି ଚରଣେ ଥୋଇଯାଅ ମନ।

।୨୭।

ଅଠଗନଳା ସିଂହଦ୍ୱାର ଯାଏ

ନିତ୍ୟ ଗୋଲକ ଏଥି ମଧ୍ୟେ ରହେ।

।୨୮।

ପାବଚ୍ଛଠାରୁ ଖମ୍ବଯାଏ ଘେନି

ମହାନିତ୍ୟ ଏଥି ମଧ୍ୟେ ମଣ୍ଡଣି।

।୨୯।

ଖମ୍ବଠାରୁ ଚନ୍ନ ଅର୍ଗଳି ଯାଏ

ମହାନିତ୍ୟ ଏହି ମଧ୍ୟରେ ହୋୟେ।

।୩୦।

ଅନିତ୍ୟ ଗୋଲୋକ ଏଥି ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ

ଉପାମାଦେବା ନାହିଂ ତିନି ପୁରେ।

।୩୧।

ଅରଗଳି ଘେନି ଯେ ସିଂଘାସନ

ଅନିତ୍ୟ ଗୋଲୋକ ଅଟେ ଭୂବନ।

।୩୨।

ସ୍ୱୟେଂ ବିଜେ ଯହିଂ ଅବ୍ରହ୍ମ ଜୋତି

ଅଖିଳ ଭୁବନ ଲୋକଙ୍କ ପତି।

।୩୩।

ଶେଷ ସେ ମଣି ଘେନିକରି ବିଜେ

ଶଙ୍ଖ ଚକ୍ର ଗଦା ପଦ୍ମ ଶ୍ରୀଭୁଜେ।

।୩୪।

ସଂସାର ଜନକୁ ଭଣ୍ଡିମା ପାଇଁ

ବିଜେ କରିଛନ୍ତି ରୂପ ଲୁଚାଇ।

।୩୫।

କେଶରୀ ଅଂଶେ ଅଙ୍ଗ ଛନ୍ତି ଦେଇ

ନୟେନ ବଦନ ୟେହ୍ନେ ଦିଶଇ।

।୩୬।

ଚତୁର୍ଧା ରୂପେ ଛନ୍ତି ବିଜେ କରି

ଚାରି ସୋରୂପ ଏକ ଅଙ୍ଗ ଧରି।

।୩୭।

ଗୋପଲୀଳା ସୁଖ ତହିଂରୁ ଜାତ

ସେ ପାଦେ ଶରଣ ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତ।

।୩୮।

ମହାନିତ୍ୟ ବାସ ଅଟଇ ଦୂର

ନିତ୍ୟ ପରେ ମହାନିତ୍ୟ ଯେ ସାର।

।୧।

ମହାନିତ୍ୟରୁ ସକଳ ଛରଇ

ନିସ୍ୱତି ଦ୍ୱାରେ ନୀଳଗିରି ସେହି।

।୨।

ମହାନିତ୍ୟ ପୁରେ ଲାଗିଛି ରାସ

ଶେଷ ସପ୍ତଫଣୀ ପରେ ପ୍ରକାଶ।

।୩।

ରାରି ପାଶେ ଚାରି ଦ୍ୱାର ହୋଇଛି

ଚତୁର ନାଗର ରସେ ମଜ୍ଜିଛି।

।୪।

ମହାନିତ୍ୟରେ ନିତ୍ୟେଶ୍ୱରୀ ଅଙ୍ଗେ

ନିତ୍ୟ ଲୀଳା ସୁଖ ଖେଡ଼ାର ସଙ୍ଗେ।

।୫।

ଯୁବତୀ ଜନ ମଧ୍ୟେ ବିଜେ ହରି

ଲୀଳା ଖେଡ଼ା ରସେ ସେ ଖେଡ଼ା କରି।

।୬।

ଲଳିତା ମୂଳେ ଆଠ ସଖି ଛନ୍ତି

ତା-ତା-ତ୍ରୀମିରେ ମଙ୍ଗଳ କରନ୍ତି।

।୭।

ସପ୍ତ ସ୍ୱରରେ ମୁରଲୀ ବାଜଇ

ମଧୁକର ନାଦ ଶବଦ ଦେଇ।

।୮।

ଆରତ ରତି ରଙ୍ଗ ସୁଖ ରସ

କୋଟି ଯୁଗେ ବିନ୍ଦୁ ନୋହଂଇ ଶେଷ।

।୯।

ସେ ଥଳ ମହିମା କହି ନ ସରେ

ଲେଶ ନ ପାଇଲେ ଶେଷ ଶଙ୍କରେ।

।୧୦।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଲୀଳା ସୁଖ ଯେତେ ଯେତେ

ସେହି ଠାବରୁଂ ହୋୟେ ଆତଘାତେ।

।୧୧।

ଏକ ଏକ ଅଙ୍ଗ ଇଚ୍ଛା ସୁଖରେ

ପ୍ରକୃତି ପୁରୁଷ ଜାତ ସେଠାରେ।

।୧୨।

କିଶୋରୀ ଅଙ୍ଗୁଂ ରାଧା ଜାତ ହୋଇ

କେଶରୀ ଅଙ୍ଗରୁ କୃଷ୍ଣ ଜନ୍ମଇଂ।

।୧୩।

ମଞ୍ଚ ମଣ୍ଡଳେ ଯେ କରନ୍ତି ଲୀଳା

ରାଧା ଅଂଶେ ସଖି ସଙ୍ଗରେ ମେଳା।

।୧୪।

ନିତ୍ୟଗୋଲକ ପ୍ରତି ଅଂଶ ଘେତି

ବୃନ୍ଦାବନ ନିତ୍ୟ ରାହାସ କ୍ଷିତି।

।୧୫।

ସେହି ଠାବରୁ ହେଲେ ପରକାଶ

ହର ଉଦ୍ୟାନ ୟେକାମ୍ବର ବାସ।

।୧୬।

ସୋଅର୍ଣ୍ଣ କୁଟ ଘେନି ପଦ୍ମବନେ

ମଞ୍ଚ ମଣ୍ଡଳେ ଲୀଳା ରଙ୍ଗ ସ୍ଥାନେ।

।୧୭।

କହିଦେଲୁଂ ବାବୁ ତୋହୋ ଆଗରେ

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ରସ ଲୀଳାର ସାଗରେ।

।୧୮।

ମହାନିତ୍ୟରୁ ହେଲେ ପରକାଶ

ଏହି ଠାବରେ ଲାଗିଲା ହୋ ରାସ।

।୧୯।

ଯୁଗକୁ ଯୁଗ ଏହି ମତି ହୋଏ

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଲୀଳା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କରାଏ।

।୨୦।

ମଥୁରା ଅଯୁଧ୍ୟା ଦ୍ୱାରକା କାଶୀ

ବୃନ୍ଦାବନ ଘେନି ଯେ ବାରଣାସି।

।୨୧।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଲୀଳା ଏଠାବେ ହୋଅଇ

ଗୁପତ ପଞ୍ଚମ ଜନ୍ମ ଅଟଇ।

।୨୨।

କହିଦେବା ତୋତେ ବରଜ ସ୍ଥତ

ପ୍ରକାଶ ହୋଇଲେ ଗୋଲକ ନିତ୍ୟ।

।୨୩।

ଯମୂନା ତୀରେ ବୃନ୍ଦାବନ ଶୋହି

ଗୋପଲୀଳା ସୁଖ ସେଠାବେ ହୋଇ।

।୨୪।

ଉଦାନ ପବନ କୈଲାସ ଥାନ

ପରା ଦ୍ୱୀପରେ ୟେକାମ୍ବର ବନ।

।୨୫।

ସୋଅର୍ଣ୍ଣ କୂଟ ଖଣ୍ଡଗିରି କହି

ଲେମ୍ବାଳେ ପଦ୍ମବନ ଯେ ଅଟଇ।

।୨୬।

କହିଦେଲୁଂ ବାବୁ ଶୂନ୍ୟ ବଚନ

ଶୂନ୍ୟରୁ ସବୁ ୟେହେର୍ଣ୍ଣେ ଜନମ।

।୨୭।

ଶେଷ ଶିରେ ଏହୁ ଅଛନ୍ତି ରହି

ସୁଖେ ଖେଡ଼ାକରେ ବାଳ ମାଧୋଇ।

।୨୮।

ଯେତେ ଲୀଳା ଥାନ ମାନ ଅଛଇ

କୋଟି ଯୁଗ ଗଲେ ପ୍ରଳେ ନୁହଇ।

।୨୯।

ଏ ପଦ୍ମବନ ଗୋଲକ ପ୍ରକାଶ

ବଟ ପିପୁଳି ବେଢ଼ି ଚଉପାଶ।

।୩୦।

କଳ୍ପ ବଟମୂଳେ ଗୋଲକ ରାସ

ବଟମାନେ ତେଣୁ ହେଲେ ପ୍ରକାଶ।

।୩୧।

କଦମ୍ବ ମୂଳେ ନିତ୍ୟ ରାସ ଯେଣୁ

ମହାପିପୁଳି ଜାତ ହେଲେ ତେଣୁ।

।୩୨।

ମହାନିତ୍ୟ ଏହୁ ପିପଳ ମୂଳେ

ଗୋଲକ ନିତ୍ୟରାସ ବଟ ତଳେ।

।୩୩।

ୟେମନ୍ତ ଲୀଳା ଗୁପତ ଗହନ

ଗୋପ୍ୟାନେ ଅଛି ହୋ ଗୋପ ନନ୍ଦନ।

।୩୪।

ନିତ୍ୟ ଗୋଲକୁଂ ହେଲା ପରକାଶ

ହେତୁ ଚିତ୍ତେ ଶୁଣ ହୋ ରାମଦାସ।

।୩୫।

ଶ୍ରୀ ମୁଖେ ଆଗ୍ୟାଂ ଦେଲେ ରାସେଶ୍ୱର

ସୁଦାମ ଜନମ ଯାଇଂ ମଞ୍ଚର।

।୩୬।

ନିତ୍ୟ ଗୋଲକ ପଦ୍ମବନବାସ

ଗୋପଲୀକା ରାସ କର ପ୍ରକାଶ।

।୩୭।

ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ଲୀଳା ପ୍ରକାଶ ହୋଉ

ଜନମେ ଜନମେ ତୋ ଅଂଶ ରହୁ।

।୩୮।

ଆଗ୍ୟାଂ ଦେଲେ ଯହୁଂ ନିତ୍ୟ ନାୟେକ

ନିତ୍ୟକୃଷ୍ଣ ସଙ୍ଗେ ଧରି କାୟେକ।

।୩୯।

ନିତ୍ୟ ବୃନ୍ଦାବନେ ଜନମ ହେଲି

ନିତ୍ୟଲୀଳା ସୁଖ ଭୋଗ ପାଇଲି।

।୪୦।

ଗୋଲକ ପୁଣ ହେଲା ପରକାଶ

ପାମର ସୁଦାମ ଅଚ୍ୟୁତ ଦାସ।

।୪୧।

ଶୁଣ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଗୋପନନ୍ଦନ

କହି ଦେଲୁଂ ତୋତେ ଶୂନ୍ୟ ବଚନ।

।୧।

ଋଷି ଜପୀ ତପୀ ୟେହୋ ଅଛନ୍ତି

ନିତ୍ୟ ଗୋଲକକୁ ଲଏ କରନ୍ତି।

।୨।

ମାରକଣ୍ଡ ମୂଳେ ଯେତେକ ତପୀ

ନିତ୍ୟ ଗୋଲକ ଥଳ ନାମ ଜପି।

।୩।

ମାରକଣ୍ଡ ଋଷି ପ୍ରଳୟ କାଳେ

ଭାସି ଯାଇଥିଲେ ସିନ୍ଧୁ କଲୋଳେ।

।୪।

ଯେତେବେଳେ ଜଳକଲୋଳେ ଭାସି

ୟେ ଥାନ ଦେଖିଲେ ସେ ବ୍ରହ୍ମଋଷି।

।୫।

କିଛୁ ଦିନେ ଗର୍ଭୁଂ ହେଲା ପ୍ରକାଶ

ପଦ୍ମ ଚରଣେ ଲଗାଇଲେ ଆଶ।

।୬।

ପୁଚ୍ଛାକଲା ଏହି ଥାନ ମହିମା

ପରତେ ପାଇଲା ପଦ୍ମର ସୀମା।

।୭।

ପଛିମ ବଟ ପୁଟେ କଲେ ବାସ

ପଦ୍ମ ଚରଣେ ଲଗାଇଲେ ଆଶ।

।୮।

ତାମ୍ରକୂଟ ନିଜ ଥାନ ଅଟଇ

ପଦ୍ମବନରେ ନିବାସ ରଞ୍ଚଇ।

।୯।

ପଦ୍ମବନରେ ତେଣୁ ଋଷି ଧ୍ୟାନ

ପାରୁଶେ ଖଟନ୍ତି ଋଷି ନନ୍ଦନ।

।୧୦।

ସୁର କିନ୍ନର ବାସ ବଟମୂଳେ

ଦ୍ରଶନ କରନ୍ତି ଏ ବଟ ସ୍ଥଳେ।

।୧୧।

ଏହୁ ଦକ୍ଷିଣ ପିପଳ ଅଟନ୍ତି

ଗଉତମ ଏଥି ପାଶେ ଖଟନ୍ତି।

।୧୨।

ଏ ମାହା ବଟର ପୂର୍ବ ଭାଗେଣ

ମହା ପିପଳ ମଝା ସୀମାନ୍ତେଣ।

।୧୩।

ଅତ୍ରିମୁନି ବସେ ଏଥି ପାରୁଶ

ଏ ଯେ ପଛିମ ପିପଳ ନିବାସ।

।୧୪।

ପରମ ପଦ ଏଥି ମୂଳେ ଥାଇ

କଣ୍ଡୁ କପିଳ କୃଷ୍ଣ ନାମ ଗାଇ।

।୧୫।

କହିଦେଲି ତୋତେ ସକଳ ରସ

କୋଟି ଜନ୍ମେ ଯାର ନ ପାଇ ଲେଶ।

।୧୬।

ୟେମନ୍ତେ ସନ୍ତକେ କରିଣ ଆଶ

ଲଗାଇ ପାମର ଅଚ୍ୟୁତ ଦାସ।

।୧୭।

ଯେତେବେଳେ ଶୂନ୍ୟ ଶବଦ ହୋଇ

ସୁଦାମ ନାମ ତେଣୁ ଗୋପ୍ୟ ଯାଇ।

।୧୮।

ସଜୀବ ମୁହିଂ ନାହିଂ ମୋର ଚ୍ୟୁତି

ତେଣୁ ବୋଲାଇଲି ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତି।

।୧୯।

ତଲେ କରିଥାଅ ବ୍ରଜନନ୍ଦନ।

।୧।

ବ୍ରଜଭାବ ଲୀଳା ଏହି ଠାବରେ

କହି ଦେଲୁଂ ବାବୁ ତୋହୋ ଆଗରେ।

।୨।

ଏ ସ୍ଥଳ ମହିମା ନସରେ କହୁଂ

ନିର୍ବାଣ ଭୂମି ସେ ଗୋଲକ ଯହୁଂ।

।୩।

ଗୁପତ ଗୋଲକ ଏହୁ ଅଟଇ

ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ମୁହିଂ ଏଥି ଖଟଇ।

।୪।

ଏହିମତି ଲୀଳା ଏଥିରେ ହୋଇ

ମୋହୋର ଅଂଶେ କଥା ରହିଥାଇ।

।୫।

କହିଦେଲୁ ବାବୁ ଶୂନ୍ୟ ବଚନ

ଶୂନ୍ୟରୁ ଏହୁ ହୋଇଲେ ଜନମ।

।୬।

ପୂର୍ବ ବଟଠାରୁ ପଛିମ ଯାଏ

ଏହି ଠାବେ ନିତ୍ୟରାହାସ ହୋଏ।

।୭।

ପଛିମ ବଟଠାରୁ ଯେତେ ପୁଣି

ଦକ୍ଷିଣ ବାଟଯାଏ ଯେତେ ଭୁମି।

।୮।

ଅନିନ୍ୟ ରାହାସ ଗୋଲକ ସେହି

ନିତ୍ୟ ଲୀଳା ମହାନିତ୍ୟ ବୋଲାଇ।

।୯।

ଉତ୍ତର ବଟ ପୂର୍ବ ଭାଗ ଯାଏଂ

ଗୋଲାହାଟ ରାସ ତହିଂଟି ହୋଏ।

।୧୦।

ପରମ ରାହାସ ନିତ୍ୟ ହୋ ସେହୁ

ମିଛ୍ୟା ମଣିବେ ଦୀନ ଦାସ ଯେହୁ।

।୧୧।

ଚଉ ପାରୁଶେ ରାହାସ ଲାଗିଛି

ମଧ୍ୟ ମହାନିତ୍ୟ ନାମ ହୋଇଛି।

।୧୨।

ଚାରିଦ୍ୱାରେ ବେଢ଼ି ଶେଷ ରହିଛି

ପୁଚ୍ଛପରେ ନେଇ ଫଣା ଢାଙ୍କିଛି।

।୧୩।

ଫଣୀ ଉପରେ ମଣି ବେଦି ଶୋହି

ମହା ଗୋଲକ ନିତ୍ୟ ସେ ଅଟଇ।

।୧୪।

ମହାରୁଦ୍ର ବେଦି ଦୁଆରୀ ତହିଂ

ମହାନିତ୍ୟ ଭୂଇଂ ଲାଗି ଅଛଇ।

।୧୫।

ମାରକଣ୍ଡ ମୂଳେ ଯେତେକ ଯତି

ମହା ରାହାସରେ ଅଛନ୍ତି ମାତି।

।୧୬।

ମୂଢ଼ ଜନମାନେ ପାଇବେ କାହିଂ

ମହାରୁଦ୍ର ଦ୍ୱାରୀ ଅଟଇ ଯହିଂ।

।୧୭।

ମହାଭଇରୋବୀ ରୂପ ଧରିଣ

ମହା ନିଶିରେ ଫେରୁଥାଇ ପୁଣ।

।୧୮।

ହୁଂକାର ଶବଦ ବଟ ଭ୍ରମଇଂ

ଭଇରୋବୀ ରୂପ ନିତ୍ୟେ ନମଇଂ।

।୧୯।

କହି ଦେଲୁଂ ବାବୁ ଗୁପତ ଗ୍ୟାଂନ

ଗୁପତ କରିଣ ଦେଖିବୁ ମନ।

।୨୦।

ଏ ଭେଦମାନ ଯେବେ ତୁ ଫେଡ଼ିବୁ

ନିଶ୍ଚୟ ମୋହୋର ମୁଣ୍ଡ ମୋଡ଼ିବୁ।

।୨୧।

ବାବୁ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ମନରେ ରଖ

ଯାହା ଶୁଣିଲୁ ନିତ୍ୟଭୂମି ସୁଖ।

।୨୨।

ୟେଣୁକରି ନାମ ଗୁପତ ଭୂମି

କେହିନ ପାରଇ ତହିଂକୁ ଗମି।

।୨୩।

ମୋ ପଞ୍ଚୁ ଆତ୍ମା ଅଟୁ ତୁହି ଯେଣୁ

ଗୁପତ କଥା କହିଦେଲି ତେଣୁ।

।୨୪।

ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରେ ତୋର ପୂଣ୍ୟ ଥିଲା

ତେଣୁକରି ଏହୁ ଆଗ୍ୟାଂ ହୋଇଲା।

।୨୫।

ତୋ ଠାବେ ମୋହୋର ନାହିଂ ଅନ୍ତର

ତତ୍ୱ କହିଦେଲି ବ୍ରଜ କୁମର।

।୨୬।

ଶୁଣି ରାମଚନ୍ଦ୍ର ହରଷ ହେଲା

ଦୁଇ ହାତ ଯୋଡ଼ି ପ୍ରଣମ୍ୟ ହେଲା।

।୨୭।

ଅତି ଆନନ୍ଦରେ ହୋଇ ସେ ଭୋଳ

ରାମଚନ୍ଦ୍ରକୁ ବସାଇଲେ କୋଳ।

।୨୮।

କିଛୁ ବେଳରେ ଚେତନା ପଶିଲା

ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଦାସ ଦେଖି ହସିଲା।

।୨୯।

ବୋଲଇ ରାମ ଧନ୍ୟ ଆଜ ନିଶି

ମୋହୋର ପୂଣ୍ୟ ପ୍ରକାଶିଲା ଆସି।

।୩୦।

ମୋହୋର ଜନମ ହେଲା ସୁଫଳ

କୋଟି ଜନମର ଲଭିଲି ଫଳ।

।୩୧।

ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ମାତା ଧନ୍ୟ ପିଅର

ଧନ୍ୟ ଜୀବନ ଦିନ ଆଜ ମୋର।

।୩୨।

ପତିତ ଠାରେ ଯେ ସୁଦୟା ହେଲା

ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଏବେ ନିଶ୍ଚେ ତରିଲା।

।୩୩।

ଅତି ଆନନ୍ଦେ ରାମ ହୋଏ ତୋଷ

ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତି ଦେଖିଣ ହରଷ।

।୩୪।

ବୋଲନ୍ତି ରାମ ନିଜ ପୁରେ ଯାଅ

ଏ ଭାବରେ ମନ ରଖିଣ ଥାଅ।

।୩୫।

ପାରିବୁ ସକଳ ଦୁଃଖକୁ ନାଶି

ଅନ୍ତକାଳେ ଏହି ଠାବରେ ବସି।

।୩୬।

ଏମନ୍ତ ଆଗ୍ୟାଂ ସେ ଯହୁଂ ହୋଇଲା

ଆଗ୍ୟାଂ ପାଇ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଚଳିଲା।

।୩୭।

ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତ ପଦ୍ମବନେ ଆଶ

ପଦ୍ମବନରେ କରିଅଛି ବାସ।

।୩୮।

ପଦ୍ମ ଚରଣେ ଲଗାଇଣ ଳୟେ

ରାହାସ ଲୀଳା ରାମଚନ୍ଦ୍ରେ କହେ।

।୩୯।

ନିତ୍ୟ ଗୋଲକ ନିର୍ବାଣ ପୁରୁଷ

ସେ ପାଦେ ଶରଣ ଅଚ୍ୟୁତ ଦାସ।

।୪୦।

ପୁରୁଷେ ଦେଖିଲି ଅମନ ଶିଖେ

ରଙ୍ଗ ସମ ନୋହେ କଳା ଶ୍ରୀମୁଖେ।

ଜଳକ ଆନନ କଜ୍ଜଳୁଂ କଳା

କୁସୁମ କାନ୍ତି ଦେଖି ହେଲି ଭୋଳା।

।୧।

ଭାଲ ପଟ ତା ଏମନ୍ତ ଉଦିତ

ମୃଗମଦ ଇନ୍ଦୁ ଦେଖି ଚକିତ।

ଶିରରେ କୁଞ୍ଚିତ ତ୍ରିଭଙ୍ଗୀ ଚୂଳ

କୁସୁମ ନାହିଂ ବାସ ପରିମଳ।

।୨।

ନାସା ପୂଡ଼ାକୁ ଉଜ୍ଜଳ ଦିଶଇ

କାନ୍ତି ମୁକୁତା କର୍ଣ୍ଣକୁ ବୁଡ଼ଇ

ନୟେନ ତୁଲେ ନାହିଂ ସମକଛ

ଶ୍ୱେତ ନଳିନୀ କି କରିଛି ତୁଚ୍ଛ।

।୩।

ଗଣ୍ଡ ସ୍ଥଳ ତା ଏମନ୍ତ ବିରାଜେ

ଲକ୍ଷେ କିରଣ ରଙ୍ଗ ରବି ଗଞ୍ଜେ

କଣ୍ଠ ତଟ ତାର ଅପୂର୍ବ ଶୋଭା

ଉରେ କଉସ୍ତୁଭ ଦିଶଇ ଆଭା।

।୪।

ଚୂଳ ଶୋଭା ଦେଖି କେକୀ ଝୁରୁଛି

ଇନ୍ଦ୍ର ନୀଳମଣି ତନୁ ନିନ୍ଦୁଛି।

କନ୍ଦର ତମାଳ ଗୁଞ୍ଜ ଶ୍ରୀ କଚ୍ଛ

କାଳିନ୍ଦୀ ତମାଳ ଦେଖି ବିରସ।

।୫।

କଟିରେ ତା ପୀତ ପତନି ନାହିଂ

ପୀତବାସହିଂ ନାମ ଅଛ ବହି।

ରତି ନାହିଂ ଆଦି ଅନନ୍ତ ଜୋତି

ଅଚ୍ୟୁତ ନାମେ ଚ୍ୟୁତ କାହିଂ ମତି।

।୬।

ପଦ୍ମ ଚରଣେ ଏମନ୍ତ ବିଧାନ

ଅମୀୟ ରସର ଜନମ ଥାନ।

ତତ୍ତ୍ୱ ଦ୍ରଶନରେ ଭ୍ରମରା ବାଇ

ଦିବା ରୟଣୀ ଚୁମ୍ବୁଛନ୍ତି ରହି।

।୭।

ସହି ଗୋ! ଶୂନ୍ୟ ମନ୍ଦିରେ ବାସ

ଜୋତି ଦରଶନେ ଦୂରିତ ନାଶ।

ଅମଳ କମଳ ଚରଣେ ରସ

ଅଚ୍ୟୁତର ସେହିଠାରେ ମୁହାଂସ।

।୮।

ତାର ନଥିଲେ ନ ଥାନ୍ତା ଜଗତ।

ଜଗତ ଗୋଟା ଛରିଅଛି ଯହୁଂ

ସେ କଥାମାନ ତୋ ଅଗ୍ରତେ କହୁଂ।

।୧।

ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲ ମାୟା ବିଦ୍ୟା ସେ କଲା

ଅନନ୍ତ କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ରଂଚିଲା

ରଙ୍ଗ ପିତୁଳି ରୂପେ କଲା ଠିଆ

ତ୍ରିଗୁଣ ଦାମେ ଛରିଛି ହଟିଆ।

।୨।

ଖିଳ ଅଖିଳ ସର୍ବ ଦେହେ ଅଛି

ବିଲଗେ ଥାଇ ସର୍ବ ଦେଖୁଅଛି।

କାହ୍ନୁଂ ଅଇଲା କାହିଂ ତାର ଠଣା

ହର ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ କରୁଅଛି ବଣା।

।୩।

ଅଣ ଶବଦରୁ ଶବଦ ହେଲା

ଶବଦହିଂ ଅଣ ଶବଦେ ଗଲା।

ଶବଦ ଘେନି ଏଡେ ଏଡେ ଆମ୍ଭେ

ଅଣ ଶବଦରେ ନାହିଂ ନା ତୁମ୍ଭେ।

।୪।

ଅଣ ଅକ୍ଷରୁ ଅକ୍ଷର ପ୍ରକଟ

ଭୁଷଣ୍ଡ କାଳ ତା ପାଇଲା ଭେଟ।

ସୁଧାରସରେ ତା ଆପ୍ୟାନ କଲା

ଚାରି ଯୁଗକୁ ଅମର ହୋଇଲା।

।୫।

ଅଲେଖ ଅରୁପ ଅଦେହ କାୟା

ଶୂନ୍ୟେ ଝଲ ଝଲ ଦିଶଇ ଛାୟା

ଦେଖିଲି ଏକା ଚିହ୍ନି ନ ପାରିଲି

ସିଷୁ ବେଦ ଘରେ କ୍ଷଣେ ରହିଲି।

।୬।

ନିଶ୍ଚୟେ ଯେମନ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତା

ତାହାର ସଙ୍ଗତେ ସେହୁ ରହନ୍ତା।

ଦେଖନ୍ତା ଯେବେ ନ ଆସନ୍ତା ତେବେ

କୃଷ୍ଣ ଗାୟନ କରୁଥାନ୍ତା ତେବେ।

।୭।

ତୁହି ପୁଣ ବୋଲଂ ପରଚେ ନାହିଂ

ପରଚେ ନଥିଲେ ଚିହ୍ନିଲା କାହିଂ।

ନିସତୀ ଘରେ ସୁସତ୍ୟ ଗୁପତ

ଭୁଲି ଅଇଲି ପାମର ଅଚ୍ୟୁତ।

।୮।

ଛଡ଼ ଚକ୍ର ଭେଦି କମଳ ଫୁଟେ

ଆକାଶ ଶୂନ୍ୟ ପବନ ନିକଟେ।

ସୁତଳ ରାସାନ୍ତଳର ମଧ୍ୟର

ଭୃଙ୍ଗ ରହିଅଛି ଶୂନ୍ୟ ଶିଖର।

।୧।

ମାଳ ବହିଲେ ନ ବୋଲାନ୍ତି ଦାସ

ଯଦି ଅନ୍ତର୍ଗତେ କୃଷ୍ଣ ନ ଭାଷ।

ନାମ ମୂଳ ବୀଜ ମାଳ ଦୋସଡ଼ା

ନାମ ଚିହ୍ନିଲେ ମାଳ କାହିଂ ଲୋଡ଼ା।

।୨।

ତିନି ତିହୁଡ଼ି ଏ ତ୍ରିବେଣୀ ଧାର

ସେହି ଠାବେ ବସି ତର୍ପଣ କର।

ଅଯୁଧ୍ୟା ଦ୍ୱାରକା ଗୋପ ନଗର

ଗ୍ୟାଂନ ସୁମରିଲେ ଆତ୍ମା ଭିତର।

।୩।

ଶ୍ୱେତ ରଙ୍ଗା କଳା ଶ୍ୟାମଳ ଜ୍ୟୋତି

ଉର୍ମ ଧୂର୍ମ ଜୋତି ଜାଳା ବୋଲାନ୍ତି।

ସେହି ଷୋଳକଳା ଅନନ୍ତ ମୂର୍ତ୍ତି

ଅନନ୍ତ ଚରଣେ ଆଶ୍ରେ ଅଚ୍ୟୁତି।

।୪।

କ୍ରିୟା ଶୁଦ୍ଧ କରି ଶାହାସ୍ତ୍ର ପଢ଼

ଜନ୍ତୁ ବଧକଲେ ବୋଲନ୍ତି ଗଢ଼।

ତୀର୍ଥବ୍ରତ କଲେ ଯେତେ ସୁଫଳ

ପର ରମଣୀରେ ସର୍ବ ବିଫଳ।

।୧।

ତପୀ ଲୋକଙ୍କର ଗ୍ୟାଂନ କରମ

ବାତୁଳ ବୋଲିବା ବହିଲେ ଢମ।

କୀଟୁଂ ବ୍ରହ୍ମଯାଏ ତା ତୁଲେ ଦେଖ

ତାଙ୍କୁ ଯେ ଜାଣନ୍ତି ଆତ୍ମା ବିବେକ।

।୨।

ରାମ ନାରାୟଣ ଗାଇବା ଗୀତ

ଇହ ପରଲୋକ ଶୁଣି ମୁକତ।

ଗ୍ୟାଂନର ତଛୁ ସେ କରିବେ ଦୟା

କହେ ଅଚ୍ୟୁତି ଦୂର ଯିବ ମାୟା।

।୩।

ପୁଷ୍ପ ବିଙ୍ଘ ସିଲେ ବାସ ପ୍ରକଟେ

ଅନୁଭବ ଥିଲେ ଗ୍ୟାଂନକୁ ଭେଟେ।

ହରିଙ୍କି ଚିହ୍ନିଲେ ମୁକତି ଗତି

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚଳିଲେ ବୋଲି ଦିବାରାତି।

ସହୀ ଗୋ

ହରି ନାମ ହିଂ ତତ୍ତ୍ୱ।

ହରିଙ୍କ ମୁଖୁଂ ଛରୁଛି ଅମୃତ ।

।୧।

ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଦୟା କ୍ଷମାହିଂ ବାଟ

ଅଂହକାର ତମ ଯେ ମାୟା ଖଣ୍ଟ।

ଏମାନେ ଗ୍ୟାଂନ ଘରକୁ ଭଗାରି

ଯାଇଂ ଲୋଡ଼ିଲେ ଆଣୁ ଥାନ୍ତି ଧରି।

ସହୀ ଗୋ

ଖଣ୍ଟ ମାତିଲେ ବାଟେ।

ଖଣ୍ଟ ନାଶିବା କୃଷ୍ଣ ଭଜ ଆଣ୍ଟେ।

।୨।

କଥନି ଅପାର କରଣି ନାହିଂ

କରଣି ଥିଲେ ତା କଥନି କାହିଂ।

କଥନି ନଦୀ କରଣି ସାଗର

କଥନି ଲୋକ ସହଜ ବେଭାର

ସହୀ ଗୋ

ଏ କଥନି ଭଗତା।

କରଣି ଲୋକ ଇହ ପର ଜିତା।

।୩।

ଏକ ବୀଜବୃକ୍ଷ ଥିତି ଅପାର

ସେ ବୀଜ ଚିହ୍ନିଲେକ ଏକାକାର।

ବୀଜକୁ ଚିହ୍ନିଲେ ପରମ ଗତି

ଜ୍ୟୋତି କି ଜ୍ୟୋତି ଦରଶନେ ନିତି।

ସହୀ ଗୋ

ବୀଜ ନାମ ଅନନ୍ତ।

ବୀଜ ଉପଦେଶ କହେ ଅଚ୍ୟୁତ।

।୪।

ଠୁଳରୁ ଶୂନ୍ୟ ଶୂନ୍ୟରୁ ଉଂକାର

ଉଂକାର ଘରୁ ବତିଶ ଅକ୍ଷର।

ଏହି ତିନିକି ଏକତ୍ୱ ମିଶାଇ

ପୁଣି ନିଶ୍ରୋହି ଚାହିଂବୁ ୟେ ଠାଇଂ।

ସହୀ ଗୋ

ସେହି ନୟନ ଠାଇଂ

ଜ୍ୟୋତିହିଂ ବଶ ଦ୍ୱାରେଣ ଜଳଇ।

।୧।

ଏହି ଦଶ ଦ୍ୱାରେ ଜ୍ୟୋତି ଦର୍ଶନ

ଜ୍ୟୋତିରେ ୟେହୁ କରିଛି ଆସନ।

ନୟେନ ନାସିକା ଶ୍ରବଣ ତିନି

ତିନିକି ତୁ ଯେବେ ପାରିବୁ ଚିହ୍ନି।

ସହୀ ଗୋ

ତିନି ଏକରେ ଘୋଷ

ନୟେନ ଆଗେ ଲାଗିଛି ରାହାସ।

।୨।

ହେତୁ କଲେ ହେଂ ତୁ ପାଇବୁ ପିଣ୍ଡ

ଦେଖିବୁ ତହିଂ ଅଶେଷ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ।

ଅଣ ସୁତ୍ରଘରେ ରଖି ପବନ

ଅଣାକାର ବୋଲି ସେ ମହାଶୂନ୍ୟ

ସହୀ ଗୋ

ଅଣାକାର ଏ ନାମ

ଅଣାକାରକୁ ତୁ ହେତୁରେ ଗମ।

।୩।

ଅନାଦି ନାରୀରୁ ଆଦି ଜନ୍ମିଲେ

ଅଣାକାର ଘରୁ ବାହାର ହେଲେ।

ଆଦି ଅନାଦି ଏକତ୍ୱ ତୁ କର

ଅଣାକାର ଘରୁ ହେଲେ ବାହାର।

ସହୀ ଗୋ

ଏହି ଅନାମ ତତ୍ତ୍ୱ

ଅନାମ ଭଜଇ ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତ।

।୪।

ଶୂନ୍ୟ ଗିରି ବୋଲି ଯଉଂ କଟକ।

ଦେଉଳ ଗଢ଼ିଛି କେଡ଼େ ଛଟକ।

ପାଞ୍ଚ ପ୍ରଧାନ ପଚିଶ ପରଜା।

ମନ ପବନ ଦୁହେଂ ତହିଂ ରାଜା।

ଗ୍ୟାଂନି ହୋ।

ଶୁନ୍ୟେ ଲାଗିଛି ଲୀଳା।

ମନ ପବନକୁ ତହିଂକି ଚଳା।

।୧।

ନିଗମ ତୋଟା ଲାଗିଅଛି ଝାଡ଼।

ତହିଂ ତେଣ୍ଡାଳି ତେଣ୍ଡେ ଧୀର ଧୀର।

ନ ମରଇ ଗଛ ସହଜେ ଥାଇ।

ଜନ ମନିଷ୍ୟଙ୍କ ଭେଟ ହିଂ ନାହିଂ।

ଗ୍ୟାଂନୀ ହୋ।

ହଜ ସହଜ ଦେଖ।

ହଜି ପାରିଲେ ଭେଟିବୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ।

।୨।

ତିନି ତିହୁଡ଼ି ତ୍ରିବେଣୀ ଏ ଘାଟ।

ସେହି ସଳଖେ ଗୋଲୋକକୁ ବାଟ।

ତହିଂ ତିନି ଧାର ନଦୀ ବହୁଛି।

ନାବ ଖଟାଇ ତରାଇ ବସିଛି।

ଗ୍ୟାଂନୀ ହୋ।

ତିନି ତିହୁଡ଼ି ପରେ।

ତରାଇ ବସିଛି ନାଚ ଶିଖରେ।

।୩।

ତରାଇ ଘର ପର୍ବତ ଶିଖରେ।

ନାବ ମେଲିଛି କାଳିନ୍ଦୀ ହ୍ରଦରେ।

ଧନ କଉଡ଼ି ନ ନିଅଇ କିଛି।

ନାମ ଚିହ୍ନିକରି ପାରି କରୁଛି।

ଗ୍ୟାଂନି ହୋ।

ଶୂନ୍ୟ ମନ୍ଦିରେ ବାସ।

ଜ୍ୟୋତି ଦରଶନେ ଦୂରିତ ନାଶ।

।୪।

ସେହି ସଳଖେ ଉଆସକେ ଅଛି।

ନିଗମ ଗୁମ୍ଫାରେ ହଂସ ଖେଳୁଛି।

ହଂସର ଥାନ ଗଗନ ଶିଖରେ।

ହଂସ ରହିଅଛି ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ।

ଗ୍ୟାଂନୀ ହୋ।

ଆଗ ପରଚ ହଂସ।

ହଂସ ଚିହ୍ନିଣ ତୋ ଦୂରିତ ନାଶ।

।୫।

ଦେଉଳ ଗୋଟି କରିଛି ନିର୍ବାଣ।

ତହିଂ ବିଜୟେ ପ୍ରଭୁ ଭଗବାନ।

ହରି ବଣିଜକୁ କଲେ ପସରା।

ପାରି କଲେ ଗୋପୀଜନଙ୍କୁ ପରା।

ଗ୍ୟାଂନୀ ହୋ।

କର ସେ ନାମ ମାଳା।

ପାମର ଅଚ୍ୟୁତି ଏ ରସେ ଭୋଳା।

।୬।

ଏକା ମଂଜ୍ଜିଲୁ ଦାର ସୁତ ଧନ।

ଗଞ୍ଜି ମରିବୁ ସିନା ଯିବା ବେଳକୁ

କର ମୋର ବୋଲ ଜିତା କାଳକୁ।

ମନ ହୋ

କାୟା ଭିତର ଖୋଜ।

ଅର୍ଧ ଉର୍ଧ ବେନି ମଧ୍ୟରେ ବୀଜ।

।୧।

ମନ୍ତ୍ର ପଢି ଯନ୍ତ୍ର କର ମୁରୁତି

ଯନ୍ତ୍ର କାଟି ବୁଝ ଯେ ଯହିଂ ଥିତି।

ମନ୍ତ୍ର ଯନ୍ତ୍ର ତନ୍ତ୍ର କର ଏକତ୍ୱ

ଖୋଜି ଆଣ ପ୍ରଭୁ ଯହିଂ ଗୁପତ।

ମନ ହୋ

ଭେଟ ହୁଅି ସିନା।

ଗୁରୁ ଆଗ୍ୟାଂ ତୋତେ ଥିଲା ବାସନା।

।୨।

ଉକାର ମକାର ଅକାର ତିନି

ପ୍ରଣବ ଶ୍ୱରୀରେ ଏ ତିନି ଘେନି।

ଅକାର ମାତ୍ରା ଦେଇ କର ହେତୁ

କକାର ବୀଜଟି ପରମ ତତ୍ୱୁଂ।

ମନ ହୋ

ତଥି ପରେ ସକାର

ତଥି ପରେ ଦେଖ ଏ ପରାପର।

।୩।

ତଥି ଉପରେଣ ପଲଙ୍କେ ଜାଣ

ଶେଯ୍ୟା କରିଅଛି ଶେଷ ଶିରେଣ।

ଷୋଳ କୋଣ ହୋଇ ବତିଶ କ୍ଷୁରା

ଷଟ କୋଣ ତତ୍ରିଂ ମଧ୍ୟେ ତ୍ରିପୁରା।

ମନ ହୋ

ତ୍ରିୟ କୋଣଟି ବୀଜ

ସତ ଶକ୍ତି ଷଡ଼ କର୍ଣ୍ଣିକା ହେଜ।

।୪।

ତ୍ରି ଅଙ୍କୁଶ ବୀଜ କହିବା ତୋତେ

ଯାହା ବୁଝିଲେ ତୁ ଯିବୁ ପରତେ।

ପରାପର ବୀଜ ଶଷ ଦୂତିକା

ରମା ବୀଜ ଗୁରୁନାମ ରାଧିକା

ମନ ହୋ

କାମ ବୀଜଟି କୃଷ୍ଣ

ଏହା ଭାବି ତୁହି ହେବୁ ହୋ ତୁଷ୍ଟ।

।୫।

ଆଉରି କଥାଏ ଶୂଣ ହୋ ମନ

ଲଳିତା କୁଣ୍ଡରେ କର ସ୍ରାହାନ।

ରମା ବୀଜ ଗୋଟି ଭଜନ କର

ପ୍ରେମ ରୂପା ଦେଖ କୃଷ୍ଣ ସଙ୍ଗର

ମନ ହୋ

ରବି ରାହାସ ଲୀଳା

ରଙ୍ଗା ଶାମଳା କମଳା ବିମଳା।

।୬।

ଏ ରୂପେ ଯେବେ ତୁ ପାଇବୁ ଭେଟ

ଫିଟି ଯିବ ତୋର ଭବ ସଙ୍କଟ।

ଭକ୍ତ ଜନେ ତୋତେ ନେବେ କଢାଇ

ପୁଷ୍ୟବିମାନେ ପାହାରି ଖଟାଇ।

ମନ ହୋ

ବଇକୁଣ୍ଠକୁ ବୋଲି

ଅଚ୍ୟୁତ ଦାସ ଯେ ଏରୂପ ଭାଳି।

।୭।

ଆକାର ଉକାର ଏକାର ଘେନି

ଏମନ୍ତ ହୋଇ ଆତ୍ମା ପଞ୍ଚୁ ବର୍ଣ୍ଣି।

।୧।

ମନ ହୋ। ଅଣ ଅକ୍ଷର ଅଛି

ଅଣ ଅକ୍ଷରରେ ସର୍ବ ପୂରିଛି।

।୨।

ତ୍ରିବେଣୀ ତ୍ରିକୁଟ ଆଡ଼କୁ ଅନା

ସେହି ପରେ ବାଟ ଫିଟିଛି ସିନା।

।୩।

ଅର୍ଧମାତ୍ରା ତହିଂ ଉପରେ ଗାର

ଗାର ଗିରା ସିନା ତଥି ଭିତର।

।୪।

ସିଧିରସ୍ଥ ବୋଲି ଚାରି ଦୁଆର

ଅଷ୍ଟ ରତ୍ନ ଥମ୍ଭ ଲାଗି ସେଠାର।

।୫।

ତିନି ତିହୁଡ଼ି ତ୍ରିକୂଟର ଥାନ

ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତି ଲଗାଇଛି ଧ୍ୟାନ।

।୬।

ମାଟି ଘରକୁ ପବନ ଦୁଆରୀ

ତହିଂ ବସିଅଛି ସୁବୁଦ୍ଧି ଶାରୀ।

।୧।

ବୋଲଇ ରାମ ମୁକୁନ୍ଦ ମୁରାରି

ଚାରି ଦେବତାର ପାଦରୁ ଛରି।

।୨।

ମାଟି ଘର ଭାଙ୍ଗି ଧୂଳିରେ ମିଶେ

ମନପବନ କଉଂ ଘରେ ପଶେ।

।୩।

ଶୁଣିମା ସୁଜନେ ରସ କାହାଣୀ

ଘର ଛାଡ଼ିଗଲା ଶୂନ୍ୟ ପରାଣୀ।

।୪।

ନିରାମ ତୋଟାରେ ଲାଗିଛି ଝାଡ଼

ତହିଂ ତେଣ୍ଡାଳି ତେଣ୍ଡେ ଧୀର ଧୀର।

।୫।

କଦମ୍ବ ଗଛର ଏ ଚାରି ଡାଳ

ଉର୍ମ ଧୂର୍ମ ଜୋତି ଜ୍ୱାଳା ସେଠାର।

।୬।

ତିନି ତିହୁଡ଼ି ତ୍ରିବେଣୀ ତ୍ରିବେଣୀ ତ୍ରିକୂଟ

ସେହି ସଳଖେ ଆକାଶକୁ ବାଟ।

।୭।

ମନୁରାୟେ ପଦ୍ମପାଦରେ ଚିତ

ହେତୁ କହିଲା ପାମର ଅଚ୍ୟୁତ।

।୮।

ମନ ହୋ। ଶୂନ୍ୟ ଲୀଳା ହୋଇଲା

ଶୂନ୍ୟରୁ ସିନା ଉଂକାର ଜନ୍ମିଲା।

।୧।

ହଂ କ୍ଷଂ ବୋଲି ଯଉଂ ଶ୍ୱେତ ନୟନ

ଯୋଗମାୟାକୁ ସେ ସଙ୍ଗେ ଘେନିଣ।

।୨।

ବିରାଟ ଅଙ୍ଗେ ଯେ ତ୍ରିବେଣୀ ଧାର

ସକାର ମକାର ତିନି ହେଂ ସାର।

।୩।

ଅଛପା ଅକ୍ଷର କହିଲେ ସରି

ନିରଞ୍ଜନ ବକତା କୃପା କରି।

।୪।

ଆହେ ସୁଜନ ଜନ୍ମ କର ସୁଫଳ

ସତ ଶାନ୍ତି ଦୟା କ୍ଷମାଟି ପାଳ।

।୫।

ଗଙ୍ଗା ସ୍ରାନ ଫଳ ହେବ ପ୍ରାପତ

ହେଜି କହଇ ସେ ଦୀନ ଅଚ୍ୟୁତ।

।୬।

ସତ ନ କହିଲେ ସିନା ଅଗାଡ଼ି

ଅଗାଡ଼ିକି ବୀଜ ହେବ ବାହୁଡ଼ି।

।୭।

ମନ କର୍ଣ୍ଣେ ଶୁଣି ସତ ହୋଇଲେ

ଯମୂନା ସ୍ରାନ ଫଳ ପାଇ ଭଲେ।

।୮।

ଶାନ୍ତ ନୋହି ଯେବେ ହିଂସନ୍ତି ଜୀବ

ନିଶ୍ଚୟେ ଶ୍ୱାନ ଯୋନି ସେ ଲଭିବ।

।୯।

ସେରେ ଅରଜି ମୁଠିଏ ଯେ ଦେବ

କ୍ଷୀର ସୋମଦ୍ରର ଫଳହିଂ ପାଇବ।

।୧୦।

ମଲେଣ ଭଗତି ସୁଗତି ପାଇ

ବ୍ରତ ତୀର୍ଥ ଫଳ ସାରଟି ଏହି।

।୧୧।

ନିରେଖ ଜନ ଦୋଷମାନ ପୁଣି

କ୍ଷମା କରନ୍ତି ସୁଖେ ଯଉଂ ପ୍ରାଣୀ।

।୧୨।

ସେ ଜନ ନିତ୍ୟ ସ୍ଥଳେ ହୋନ୍ତି ଦାସ

ମନିଷ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ବୀଜ ଚାରି ଅଂଶ।

।୧୩।

କ୍ଷମା ସାଗର ସତୀ ତୀର୍ଥ ଧର

ତୀର୍ଥ ବ୍ରତକରି ଭୁଲି ନ ମର।

।୧୪।

ଏହି ତୀର୍ଥ କରି ତୀର୍ଥକୁ ଗଲେ

ଗୃହ ଅରଣ୍ୟେ ଗତି ପାଇ ଭଲେ।

।୧୫।

ଅଣାକ୍ଷର ବିନ୍ଦୁ ଅନାମ ହୋଏ

ହକାର ବିନ୍ଦୁ ନାମ ପ୍ରକାଶାଏ।

।୧୬।

ଉଂକାର ବିନ୍ଦୁରୁ ନାମ ପ୍ରକାଶ

ହରେ ରାମ କୃଷ୍ଣ ଏ ତିନି ଅଂଶ।

।୧୭।

ନାସିକା ଦ୍ୱାରେ ପବନ ଉଜାଣି

ଚଛୁ ତ୍ରିକୂଟେ ନାମ ଜପ ପୁଣି।

।୧୮।

ଦୁଇରେ ଏକ ଦେଇଣ ଭଜିବ

ଷୋଡ଼ଶ ଗୁରୁ ମନ୍ତ୍ର କୁହିଂ ହେବ।

।୧୯।

ନାମ ଅନାମ ନିଶ୍ଚି ଦିନେ ଘୋଷ

ନାମର କଥା ଏମନ୍ତ ପ୍ରକାଶ।

।୨୦।

ନାମ ଅନାମ ମନ୍ତ୍ରମାନ ପୁଣ

ସୁସାଧୁ ଚରଣେ ପୁଛ ଯତନ।

।୨୧।

ନାମ ପରେଣ ଅନାମକୁ ଲୟେ

ସୁସାଧୁ ଜନ ତା କରିଛି ଥୟେ।

।୨୨।

ଝଟକ ବିଜୁଳି ସୁଅର୍ଣ୍ଣ ସେହୁ

ସୂର୍ଯ୍ୟର ତେଜ ଅଟେ ଦାଉ ଦାଉ।

।୨୩।

ଚଉଷଠୀ ବୀଜ ମନ୍ତ୍ର ଓଂକାର

ଗୋପାଳ ମନ୍ତ୍ର ଷୋଳ ନାମ ସାର।

।୨୪।

ହରେ ରାମ କୃଷ୍ଣ କାମ ଗାୟିତ୍ରୀ

ରାଧାକୃଷ୍ଣ ମନ୍ତ୍ର ପ୍ରାଣୀ ଚିନ୍ତନ୍ତି।

।୨୫।

ଏକାକ୍ଷର ଅଣାକ୍ଷର ବିଚାର

ଗୋପାଳ ମନ୍ତ୍ର ଷୋଳ ନାମ ଧର।

।୨୬।

ଅଣାକ୍ଷର ମନ୍ତ୍ର ଜାଣେ ଯେ ଭକ୍ତ

ଜନ୍ମର ପାକ ବୀଜ ସେ ଅନନ୍ତ।

।୨୭।

ଅଣାକ୍ଷର ଜପ୍ତି ଶରଣ ପଶ

ଗୀତରେ ଭଣିଲେ ଅଚ୍ୟୁତ ଦାସ।

।୨୮।

ଧରିଥିବ ଏକା ମନକୁ ଲୟେ ହେତୁରେ କରି।

ଅନହତ ଧ୍ୱନି ଜାଗିଣ ଅଣକ୍ଷର ସୁମରି।

।୧।

ଶ୍ୱେତ ରଙ୍ଗା କଳା କୁଙ୍କୁମ ସେ ଶ୍ୟାମଳ ସୋରୂପ।

ଏହ ପାଞ୍ଚକଳା ଧ୍ୟାୟିଣ ଖଣ୍ଡ ଏ ଭବ ତାପ।

।୨।

କ୍ଷଣେ ଦଣ୍ଡେ ନିଶି ଦିବସେ ହେତୁ ଦେଇଣ ଥିବ।

ଓମତି ଅର୍ଦ୍ଧମାତ୍ରା ପରେ କାମକଳା ସାଧିବ।

।୩।

ଅକାର ଉକାର ମକାର ତିନିରୂପ ପ୍ରମାଣ।